Bu da başka bir akım ama olmaz olasıca cinsinden... Kadınlar arasında 'Anlamadım, ne oldu ki?' şaşkınlığı dalga dalga büyüyor. Finalde vardığım sonuç şu: Kadınlar, erkek dünyasına Fransız, gram beynimiz basmıyor. En zekimiz, en akıllı geçinenimiz bile karşı cinsin karşısında salaklaşıyor.
Ee 'Benden korkuyor', 'İlişkiye hazır değil', 'Kafası karışık', 'İş hayatı gergin' gibi mazeretler çoktan elimizde patladı. Hepsinin saçma ve uydurma olduğunu anladık. Anlayınca da cümleten 'anlamamaya' bağladık.
Yaygın haller şöyle:
Geçen akşam yemeğe çıktık, harika geçti ama bir daha aramadı. Neden, anlamıyorum.
Benden hoşlanıyor zannetmiştim, yok oldu; anlamıyorum.
Her gün görüşüyorduk, çok iyi zaman geçiriyorduk ama bir anda kayıplara karıştı; anlamıyorum neden.
Mesajıma dönmedi, çok şaşırdım, anlamadım.
Bir anda kavga çıkarttı, niye anlamadım.
Düğüne bir ay kala, 'Yapamıyorum' dedi ve ayrıldı. Neden, anlamadım.
O kızla berabermiş, nasıl olur ya anlamadım.
Bilmemkimle evleniyorumuş, çok saçma, ne alaka anlamadım.
Eski sevgilisine dönmüş, neden anlamadım.
Böyle anlamamalar serisi uzuyor da uzuyor.
Peki niçin anlamıyoruz? Çünkü karşımızdaki erkekler yüzleşmekten, gerçeği söylemekten, 'the konuşma'yı yapmaktan ölümüne kaçıyor. Korkarım ama gerçek şu kızlar: Erkeklerin anlaşılmak gibi bir derdi yok. Bence bizi bu aşırı hızla gelişen haller bozuyor. Yani aşırı hoşlanma atakları, aşırı isteme, aşırı sözler söylemelerin ardından hemen pırtlayıveren aşırı kaçma, aşırı soğuma, aşırı istememe, aşırı vazgeçme halleri.
Acele işe anlamama karışıyor; bilmem anlatabildim mi...