'Kadın olmak zor' diye başlayasım geliyor yazıya... 'Hele buralarda...' diye de devam etmek istiyorum. Ezberden ve klişeleşmiş bir cümle gibi duruyor 'Kadın olmak zor'... Ne yazık... Kabullenilmiş gibi bir yandan, razı olunmuş gibi. Kadınsak çekmeye, haksızlığa, erkek kuklası olmaya mecburmuşuz gibi. Biliyorsunuz geçen hafta en çok bunu konuştuk, tartıştık, isyan ettik. Cinsel istismar yasa teklifinden söz ediyorum. Mağdur ile fail evlendirilirse, failin yani tecavüzcünün cezasının ertelenmesini içeren bir yasa teklifiydi bu. Öylesi, böylesi, 'ama'sı, 'aslında'sı olamayacak bir teklif... Kıyamet koparılmayacak gibi değildi ve nihayet kadınların, kadın derneklerinin, toplumun birçok kesiminin dimdik ve inatçı duruşuyla tepkiler yerine ulaştı. Cinsel istismar düzenlemesi tasarıdan çıkarıldı.
Adalet Bakanı Bekir Bozdağ, "Aslında yasa tasarısı tek bir tecavüzcüyü bile kapsamıyordu ama yanlış anlaşıldı. Biz de bunu iyi anlatamadık. Toplumda oluşan tepki nedeniyle düzenlemeyi geri çekiyoruz" dedi. Teşekkür ediyoruz... Belki de dedikleri gibi bize anlatamamışlardır, anladığımız kadarını kabul etmemiz imkansızdır.
Çünkü bu ülkede 10 yılda 483 bin kız çocuğu evlendirildi; ötesi berisi yok. Çocuğun evliliğe rızası diye bi' şey yok. Çocukla evlenen tecavüzcüdür, nokta! Bunun aile izni falan yoktur, olamaz.
Koskoca devlet var; devlet koruyacak çocuğu. Devlet; kendisi için karar veremeyen, korkmuş, ailesinin sözünden çıkamayan, aciz çocukları gidip sapıklarla evlendirmeyecek. Okutacak, iş imkanı sunacak, güçlü bireyler olmalarını sağlayacak.
İster 13 yaşında olsun, ister 17; bir çocuk evlendirilemez; nokta. Şimdi satır başı... Zafer henüz yüzde 100 bizim değil. Gözümüzü dört açmalı, duruşumuzu ve tavrımızı sabitlemeliyiz. Bugünün çocukları, geleceğin anneleri; unutmamalıyız.