Türkiye Futbol Federasyonu, Romanya ve Estonya galibiyetlerinden sonra, Brezilya'ya gidilmesi durumunda, oynayan futbolculara 200 bin TL, oynamayanlara 100 bin TL prim verileceğini açıklamıştı. Toplamda 5-6 milyon TL'ye yakın bir para. Brezilya'ya gidebilseydik, reklam geliri ve Türkiye'nin tanıtımı gibi nedenlerle bu paranın devede kulak kalacağını biliyorum ama anlamadığım bir şey var.
Evet, her yerde başarı ödüllendirilir. Lakin bizim Milli Takım'ın durumu farklıydı. Elemelerde en zayıf gruplardan birine düştük; grupta üst düzey futbol oynayan tek takım Hollanda. Yani bu gruptan alası Şam'da kayısı idi! Ancak kötü performans gösterip işi, her zaman olduğu gibi 'yumurtanın geldiği ana' bıraktık. Suçu da Abdullah Avcı'ya yükledik. Son düzlükte Terim'le birlikte gelen Romanya ve Estonya galibiyetleriyle umutlandık. Tam bu noktada federasyon tamamen 'duygusal' nedenlerle 'gaza' yüklendi! "Brezilya'ya gidin, parayı alın!"
Anlamadığım noktaya geliyorum: Bu kadar rahat bir grupta işi zora sokan aynı futbolcular değil mi? Evet. İşler kötü giderken maddi ceza söz konusu mu? Hayır. Peki kendi bozduklarını düzeltirken neden ödüllendiriyoruz? Prim, ekstra bir durumda verilir. Olması gerekeni yapınca değil.
Bu, bizdeki anlayışın sakatlığını gösteren son örneklerdendi. Milyon dolar alan hocalar ve futbolcularla yola çıkıp, yolda tık nefes kalınca, bir yandan 'vatan millet edebiyatı' diğer yandan da bedavadan prim dağıtarak mucize arıyoruz. Mucize gerçekleştiğinde sorunu yok sanıyoruz. Gerçekleşmediği zamanlar da ise şimdi olduğu gibi aynı edebiyat başlıyor: 'Massimo Moratti Sil baştan', 'Yeni defter açıyoruz'. Söylemek istediğin şu: Biz bu işleri böyle motivasyonla, gazla çözmeye çalıştıkça daha çok duvara toslarız. Leylek hikayesindeki gibi bu kafa, bu anlayış biz de olduğu müddetçe daha çok yeni defterler açarız.