Pandemiden sonraki beşinci maçında, ilk defa takım halinde uyum ve performans üreten bir takım izledik Fenerbahçe adına. Belki de taşların yerine oturması, hafızaları geri getirdi. Gustavo orta sahaya geldi, Ozan forvet arkasına geçti, Tolgay pasör olduğunu hatırladı ve Hasan Ali yine asistle oynadı.
Düzen, oyunculara da güven getirince, maçın kontrolünü ellerinde tuttular. Genç Ferdi'nin iki mükemmel golü elbette övgüye değer. İkincisi hele, bir "yapım" harikası olarak da değerlendirilebilir. Sadece tabela değil Ferdi'ye övgüler sunmamızın nedeni. Sol bek gibi oyun disiplinine sahip olması, arkasındaki beke destek vermesi ve pozisyonunu kaybetmemesi de onu başka yaptı bu maç adına. Pas oyunu içinde daha 30. saniyede öne geçebilirlerdi. Topu ayağına alan oyuncunun, hücum aksiyonlarında en az iki seçeneğinin olması sıkıntılı günlerde gelişmenin işareti. İşin ilginci, yine kaleyi tutan ilk topun gol olmasının son anda genç Altay tarafından engellenmesiydi. Soner'in attığı nefis gol bir tarafa, Wilczek ile Altay arasında da müthiş bir düello geçti.
Bu maçlarda hep beklentinin az olması gerektiğini savundum. Uzun ara, antrenmansızlık futbolcuları form olarak aşağıya çekecekti. Ama Fenerbahçe'de, bunu istikrar olarak değerlendiren oyuncular hala var. Ozan'ın "ağır çekimi" tercih etmesi bir yana Dirar'ın tek isabetli orta yapamadan soyunma odasına gitmesini de izledik. Arkası dönük oyuncuya faulünden sarı kart görmeyi becerip, kendini attıran Serdar Aziz mi, yoksa bölgesini kapatamadığı için gol vuruşuna izin veren Gustavo mu?
Diğer taraftan iki genç yıldız; Ferdi ve Altay takımın yükünü çekti. Atan- tutanın maharetiyle gelen üç puan için seviniyor Fenerbahçeliler. Diğer oyuncuların "kazandık" tebessümleri de vardır soyunma odasında. Ama bu maçların bir faturası çıkacaktır mutlaka. En ihtiyaç duyulan anlarda, en "sarsak ve verimsiz" olarak, en iyi "paraları" alanların muhasebesi yapılacaktır.