Dört yıl oluyor, sevgili Tarık (Gülmen) dostumuzla Rumelihisarı sırtlarındaydık. Oradaki bir hayvan barınağına sürekli mama taşıyordu Tarık. Neslihan, "Köpeklere ben de bir şeyler hazırlayayım" demiş, koca bir tencerede kaynattığı kemiklere makarna boca etmişti. Tarık o gün onunla doyurdu hayvanları.
Ayrılacağımız sırada küçük, sarı bir kedi ilişti gözümüze. Besbelli, fırlatılıp atılmış. Mama peşinde. Ama bir ayağı aksıyor. Dünya güzeli bir tüy yumağı.
Alıp Baltalimanı'na indik. Veterinere götürdük kediyi. Bacağını gelincik ısırmış meğer. "Bir süre bende kalsın," dedi veteriner. "Tedavi ederim."
Yaklaşık bir ay sonra tedavisi tamamlandı kedinin. Aldım, eve getirdim. "Ben bunu bırakmam," dedi Neslihan. "Adını Pofuduk koyalım."
Renkli'yle Bico'ya Pofuduk da katıldı.

***
İyi güzel de, Pofuduk "ev terbiyesi" almamış. Neredeyse doğduğundan beri sokaklarda sürttüğü için, sıkıştı mı, artık nereye denk gelirse "doğal ihtiyacı"nı gideriyor. Yatak odasına bir giriyoruz, koku içinde. Ortalıkta görünür bir terslik yok. Yorganı bir açıyoruz ki, Pofuduk'un bıraktıkları. Üstünü de bir güzel örtüp kapatmış.
Bir gün, iki gün... "Bu böyle olmayacak," dedik. "Bari birine verelim." Etrafa haber saldık. Zahit'in marketine fotoğrafını astık.
Ama adımız gibi biliyoruz, talibi çıksa bile kimseye veremeyiz. Bir kere eve girmiş, orayı yuva bellemiş. Yürek götürür mü...
Ertesi gün Zahit'in marketinden fotoğrafını indirdik.
Pofuduk'un içine mi doğdu nedir, o günden sonra doğru kuma gitmeye başladı. Bico da onu uzun uzun diliyle yıkayıp temizliği öğretti. Bir hafta içinde tertemiz, pırıl pırıl bir kedi olup çıktı Pofuduk.
Bir de serpildi, güzelleşti ki...

***
Ama bebekliğinden kalma sorunu geçmedi. Öksürüyor, zaman zaman güç soluk alıyor. Bu kere veteriner dostumuz Ali (Erkan) Beye götürdük.
"Müzminleşmiş," dedi Ali Bey. "Kronik solunum güçlüğü... Geçmez. Zaman zaman düzelir, ama bütün bütüne iyileşmez."
Yavruluğunun ilk ayları açıkta, soğuk Rumelihisarı sırtlarında geçmiş bir canlı için, "Yine de ucuz kurtulmuş" demekten başka çare var mı...

***
Kısa sürede sevgilimiz olup çıktı Pofuduk. Neslihan ona kendi kedicesini bile öğretti. "Titanaya," diyor, Pofuduk tırnak bileme yerine gidiyor, "Didini dit," diyor, Pofuduk tırnaklarını bilemeye başlıyor, "Dom yap," diyor, Pofuduk gelip kafasıyla Neslihan'ın başına sürtünüyor.
Bizimle birlikte geceliyor yatak odasında. İkimizin arasında yatıyor. Sabahın köründe çişi mi geldi, kafamıza hafifçe vurup uyandırıyor bizi. "Açın kapıyı, tuvalete gideceğim.
Arada bir arka bacaklarını öpüyor Neslihan. Pofuduk gıdıklanıyor. Neslihan'ın kafasına bir pati. Tırnak çıkarmadan. Bir daha.
Ürkek mi ürkek. Alışık olmadığı bir ses duysa kaçacak delik arıyor. Eve biri mi geldi, Pofuduk'u ara ki bulasın. Saklanma uzmanı.
Ama Turgutreis'te bahçeye fırlayınca, ondan efesi yok. Gözümle görmesem inanmazdım... Katmış önüne iki azman kediyi, kovalıyor!
Ortalıkta yabancı hayvan hak getire...

***
Bebekliğinden kalma sorunu depreşti bu yaz. İyice güç soluk almaya, yattığı yerden kalkmamaya, dom bile yapmamaya başladı bir ara. Veteriner serum verdi, iğne yaptı. Düzelir gibi oldu.
Kısa süre sonra yine hastalandı.
Koydum kutusuna, veterinere götürdüm. Üç iğne daha. Eve getirdim, dili morarmış. Yattığı yerden kalkmıyor. Veterineri aradım. "Akşama doğru düzelir," dedi.
Sokağa çıktım. Beş dakika donra Neslihan'dan telefon: "Pofuduk'u kaybettik."
Ben çıktıktan sonra Pofuduk duvarlara, camlara vurmuş kendini. Çığlıklar atarak ölmüş.
"Sen görsen dayanamazdın," dedi Neslihan. "Gözümüzün önünde can çekişerek öldü."

***
Pofuduk yok artık. Evin keyfi kaçtı. Bico'la Renkli bile inanılmaz mahzun.
Ali Beyi arayıp söyledim. O da çok üzüldü. "Ama bu kadar yaşaması bile mucize," dedi. "Ciğerleri perişandı. Dört yıl sevgi yaşattı onu."
Şimdi bir zeytin ağacının altında yatıyor Pofuduk. O da bizi özlüyordur sanırım.
Ey Bilge Karasu, kedilerin sevgili dostu, kedilerin efendisi, kedilerin kedisi, uzat kafanı, Pofuduk'a oralarda da bizim için dom yaptır