Bizim eskiden beri bildiğimiz ligin son haftası oynandı dün akşam Beşiktaş için. Yani sezon başladığından beri tam 34 lig maçı oynadı siyah-beyazlılar. Bu maratonun sonunda, yepyeni yaşayacağımız play-off öncesinde puan anlamında ister yarıya, ister üçe, kaça bölerseniz bölün yine de çok geride bu yarışa başlayan Beşiktaş var. Gerçekçi olmak lazım. Bu takım, playoff'ta şampiyonluk heyecanını bir kenara bırakıp üçüncülüğü kovalamak zorunda. Dünkü maçın sonucundan çok, Tayfur Havutçu'nun takımda ve oyunda nasıl bir fark yaratacağı merak konusuydu.
İsim olarak baktığımızda Holosko farklıydı ama Havutçu'nun tercihinden mi yoksa zorunluluktan mı bilemiyoruz. Holosko gol atsa bile yine istenilen performansta değildi. Oyun anlayışı ve sistemi olarak da yine aynı Beşiktaş'ı izledik. Yine orta sahada Toraman, Necip, Fernandes üçlüsü oynadı. En ileride Almeida, iki kenarda da Holosko ve Quaresma'yı izledik. Futbolda hemen bir takımda fark yaratmak kolay değildir. Ancak aynı sistem, aynı anlayış ve aynı isimlerle bundan daha farklı sonuçlar beklemek hayalcilik olur.

HAVUTÇU'NUN ZAMANI AZ
Play-off öncesinde Beşiktaş'ta çok farklı bir Tayfur Havutçu izlerini görmek biraz zor görünüyor. Beşiktaş, altı maçın sonunda tabii ki üçüncülüğü kovalayacak ama temel düşünce olarak gelecek yılın oyuncu planlamasını yapması gerekir.
Gerek oyuncu bazında, gerekse oyun anlamında dün akşamki maçı yorumlamaya çalışmanın pek de gerekli olduğunu düşünmüyorum. Almeida'nın gördüğü öyle bir kırmızı kart var ki, nedenini, niçinini açıklamakta zorlanıyorsunuz. Almeida'nın, böylesine bir maçta, böylesine bir hareketle kırmızı kart görmesi düşündürücü. Bunun altında ister istemez başka nedenler aramak zorunda kalıyorsunuz. Bu ortamdaki maçta dokuz kişi kalmak takım disiplini açısından açıklanamaz durum. Beşiktaş için Tayfur Hocanın kafasındaki olumlu izleri Play-off'ta görmek dileğinden başka bir şey söyleyemeyiz.