|
Çocuğumun annesine teşekkürlerimle...
 Bugün çok değişik bir gün...
Eskiden 31 Mayıs okulun bitişi ve aylar sürecek yaz tatilinin başlangıcıydı benim için...
Kıpır kıpır olurdu içim... Sonraki 31 Mayıs'lar, mutlu yaz beklentilerimden uzaklaştı...
Artık lisedeydim... 31 Mayıs'ları ikmallerle karşılıyordum...
Oyunla ve futbolla geçecek koskoca bir yaz tatilinin içimi kıpır kıpır eden heyecanı, ikmallerin gölgesinde kalıyordu...
Lise 1 yazı geometri ikmaliyle gölgelendi...
Lise 2 yazı haziran sonunda verebildiğim 5 ikmalle...
Lise 3 yazı ise, eylüle kaldığım kimya ikmali ve üniversite sınavları gölgesinde...
Sonra üniversite, sonra hayat mücadelesi...
31 Mayıs'lar önemini yitirdi gitti benim için...
Artık 3 ay boyunca sabahtan akşama kadar oynayabileceğim bir mahalle, o mahallenin ar
kadaşları ve patladıkça yaptırdığımız, olmadı yeni aldığımız meşin futbol
topumuz yok
tu...
Amerikan pasajından gıcır gıcır alıp, 2'şer 2'şer "baş" oynadığımız her kazandığımızda 5'ini 25 kuruşa satıp kâra geçtiğimiz misketli yaz tatilleri uzakta kalmıştı...
O yaz tatillerinin başlangıç günü olan 31 Mayıs'lar birer birer benden uzaklaştı...
20'li ve 30'lu yaşlarımda 31 Mayıs'lar sanki yoktu benim hayatımda...
Çünkü o kıpır kıpır yaşamayı hayal ettiğim, futbol topunun peşinden koşturduğum, misket oynayıp ütüp ütüldüğüm o yazlar yoktu artık hayatımda...
Sonra 40 yaşına geldiğimde aniden karşıma çıkıverdi 31 Mayıs...
Önce bir kadın tanıdım... Sevdim birlikte oldum... Kaderin garip tecelisi o kadın 31 Mayıs'ta doğmuştu...
31 Mayıs'ta doğan kadın bana bir çocuk verdi...
4 yıl arayıp sonunda bulduğu dünyalar şirini bir kız çocuğuydu o...
Onun annesiydi, benim babası olmama izin verdi...
O çocuk bugün büyüdü 5 yaşında oldu...
31 Mayıs yapacağını yapmış, sonunda dünyalar kadar sevdiğim kızımı bana armağan etmişti...
Bugün, artık çocuğumun annesi ve sevdiğim dostum olarak kalan o kadının doğum gününü izninizle kutlamak istiyorum...
Verdiği bu müthiş hediye için içten teşekkürlerimle beraber...
Çocuğumu getiren 31 Mayıs geçen yıl, bana çok başka bir mutluluğu daha yaşattı...
Geçen yıl bugün, yine bir 31 Mayıs'ta, 40 yıldır canımın içi kadar sevdiğim güzel Beşiktaş'ımın Yönetim Kurulu Üyesi oldum...
Aylar sonra görüş farklılıklarından, yönetimden ayrıldım, ama biliyorum ki, ben artık gerçekte Beşiktaş'tan bir daha hiç ayrılamam...
31 Mayıs 40 yıllık aşkımla, yani Beşiktaş'la yapılmış bir evlilik töreniydi...
Nihayet, sevgili Mehmet Barlas'ı ilgilendiren yönüne geldik 31 Mayıs'ın...
Bugün Dünya Sigara'yı Bırakma Günü...
Bu benim sigarayı bırakmış olduğum ilk Dünya Sigarayı Bırakma günüm...
3.5 aydır, bomba gibiyim...
Hani daha fazla bir şeyler söyleyeceğim ama sevgili Barlas üzülür, alınır diye söylemiyorum...
Baktım dün en sevimli hali ve genç giyim tarzıyla yazı işleri katında dolaşıyordu...
Hayatımdaki değişiklikleri anlatıp, onu üzmeyeyim, bırakayım öyle mutlu kalsın...
Belki bırakmaya karar verir... O zaman ona anlatırım...
Misket ve meşin futbol topunun müjdecisi 31 Mayıs'lar çok uzaklarda kaldı...
Şimdi hayatımda Ayşe Nazlı, Beşiktaş ve sigarasızlığı getiren 31 Mayıs'lar var...
İçim kıpır kıpır... Kızımı alıp baba kız tatile gideceğiz...
Artık o da 5 yaşında siyah beyaz formalı bir Beşiktaş'lı...
Kim bilir belki Beşiktaş'ı konuşuruz...
Tabii sigara yok... Kızım gurur duymalı... Babası artık sigara içmiyor... Hissediyorum...
Bu yaz uzun ve güzel geçecek...
Tıpkı çocukluğumdaki gibi...
|
