Sulhi Dölek'i kaybettik. O bizim mizah mahallesinin en büyük abisiydi. Zeki-Metince'de profesyonel yazarlık hayatına adım attığımız günlerde tanımıştık Sulhi abimizi... Bizlere; oğlu yaşındaki iki çaylak yazar gibi değil de birer meslektaşı gibi davrandığı, yazdığımız küçücük skeçler için övgü dolu sözler söyleyip bizi onurlandırdığı günler daha dün gibi hatırımızda. Ondan çok şey öğrendik. En başta da tevazuyu, samimiyeti, ha bir de insan olmanın yazar olmaktan öte bir şey olduğunu... Gecikmiş bir teşekkür yazısı aslında bu... Sağol Sulhi, sağol mahallemizin en büyük ağbisi... Seni hiç unutmayacağız.
