|
 |
 |
 |
Şiir köşesi
SEVDANIN SONU
Bir umut peşinden koştum
senelerce
Bir sevda için ağladım gecelerce
Bir bakışı yetti girdi gönlüme
Bir acı bıraktı sahte sevgisiyle
Oysaki ben seni sevmiştim zalim
Bir oyun uğruna mahvettin zalim
Katran karası gözlerin beni
zehirliyor
Keskince bakışların yüreğime işliyor
Sevdim seni sevmiştim güzelsin
zalimsin
Bekledim yıllar boyunca bekledim
gelmedin
Ah bu sevdanın sonu olmalı
Seviyorsa insan mutlu olmalı
Acı ve hüsran ve keder ve çile
Kalp yarası gönül sancısı
Göz yaşlarına karışmamalı
Ağlıyorsa insan inci tanesi yaşları
Mutluluktan huzurdan sevdasından
Aşkından süzülmeli yanaklarından
Ağlıyorsa insan doyasıya ağlamalı
Gönlünce ama sevinçten ağlamalı.
Özkan GÜNAL
ÇOCUKLUĞUM!
İlk nefesi aldığım
İlk ninniyi dinlediğim yer Ayancık
Bulutlar kadar uzağımda şimdi.
Annemin pişirdiği
Tarhana çorbasının tadı
damağımda hala
Topaç çevirmeler, renkli misketler
Çelik-çomak oyunları
Kartopu savaşları yaptığım
arkadaşlarım
Kim bilir, nerede şimdi!..
Elmamı, kuru incirimi vermedim
diye
Beni oyunlara almayan İrfan
Güreş tutup yenemediğim Orhan
Maramoğlu Erol, deli Ramazan
İlk sevgilim,
Sınıfımızın en güzeli Gülten
Çaylarında avladığım mercanlar,
bıyıklılar
Saraylar kurduğum kum taneleri
Kalsedon çakıl taşları
Dalgalarında ıslandığım ak
köpükler
Dekovil hattında kaydırdığım
arabam
Maçlarına koşarak gittiğim
Recep abi
Motor Necati
Pembe kanepelerinde oturduğum
Lokomotif sefaları
Beni okula kadar bırakan
Minnoş'um
Nerede şimdi!
Kanatları ıslak bıldırcın kuşları
Yeşil başlı ördekler
Canını yaktığım minik serçeler
Fabrika köprüsünde
Gelişini beklediğim babam
Çayda yüzen kayın tomruğu
Dörtbuçukta öten paydos borusu
Yedi nüfus katık ettiğimiz fabrika
ekmeği
Her haneye ayrı maniler düzen
Ramazan davulcusu, Musa dayı
Gizlice çayelmalarını yediğimiz
komşumuz
Ev sahibimiz Tahsin amca
Marangoz Ali dayı
Menşure abla
Elime kağıt şekerleri tutuşturan
Dünyalar tatlısı Şefika teyze!
Yaşadıklarım, ne tatlı bir
hoşsada imiş
Rahmetli babamın yoksulluğuna
inat
Ayancık kokulu çocukluğum
Ne kadar da renkli geçmiş...
Turan GÖKMENOĞLU
FAL
Şarkılardan fal tuttum ikimize
Bazen aşıktık
Leyla Mecnun gibi
Bazen ayrıldık
Buluşmamak üzere
Bazen hasrettik
Çöldeki su gibi
Papatyalardan fal tuttum
Bazen sevdin
Sevindim
Sevmedin bazen
Üzüldüm
Kahve içtim
Kapadım fincanı
Fal baktırdım
Yalan, gerçek demeden
Umutlandım kimi zaman
Çoğu zaman üzüldüm
Yıllar geçti aradan
Saymadım
Sayamadım
Umutlarım asılı kaldı
Her bir yerde
Tükendim umutlarda
Ve tasalarda
Bulamadım aradığımı
Ne sende
Ne başkasında
Ben hala fal baktırıyorum
Öğrendim
Evlenmişsin
Çocukların olmuş
Büyümüş
Ama ben düşlerdeyim
O düşlerde
Sen hala benimsin
Benimlesin
Yıllar akıp gitmiş
Alnımın kırışıklıklarında
Kahveler kurumuş
Çevrilen fincanların dibinde
Kuruyan kahveler mi
Umutlar mı
Bilmem
Tükenen sevgiler mi
Düşler mi
Yaşamlar mı
Bilmem
Bildiğim tek şey var
Sen yoksun
Ve hiç olmadın
Nur ER
Şiirlerinizi bekliyoruz
Türkiye'nin gizli kalmış şairleri...
Şiirlerinizi yollayın, yayımlayalım.
Yüzbinlerce insan okusun...
siir@sabah.com.tr
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
