|
 |
 |
 |
 |
|
Kitap
Temelkuran tatmin oldu mu?
Geçenlerde Ahmet Hakan, "Ben radikal İslamcıyken" diye başlayıp değişimini temize çekti yazısında. Soldan sağa geçen yazarlar da "Solculuk günlerimizde" derler... Ece Temelkuran ise henüz geçiş aşamasında; 'muhalifken' deme turlarında... F tipi cezaevlerini, açlık grevlerini, ölüm oruçlarını Everest Yayınları'ndan çıkan kitabı 'Ne Anlatayım Ben Sana'ya konu eden Temelkuran, kitabı niye yazdığını anlatırken -ki onun anlatmasına gerek yokmuş, açıkça niye yazdığı anlaşılıyor aslında- üzerinde düşünülmesi gereken dikkat çekici cümleler kurmuş:
BU YOLDA UMUT VAR MI?
"Biz bu ülkenin muhalif insanları olarak bu sökümün neresinde duruyoruz?... Biz hiç sevmedik ölüm orucunu... Ölüm bu memlekette bu denli kıymetsizleşmişken ölüm orucu etki gücü olan bir eylem olamaz, demedik mi biz onlara! ...ve sonunda günahın bizden gittiğine inandık galiba ölüyorlar diye... Örgütün hiç onaylamadığımız yöntemlerine rağmen ezilenlerden söz etmeye devam edemedik. Birinin aklına gelip de 'Ne diyorsunuz F tiplerine karşı yapılan ölüm orucuna?' diye sorarsa dudağımızı büküp, 'Ya... Şimdi... Yani...' diye bir tereddüt içinde durduk hep. Kaç kişi sustuk biz? Hani bu memleketin hikâyeleriyle son derece ilgiliydik?.. 'Bu yolda umut var mı?' diye sorma bana. Bu ülkeyi anlamaktan başka çaremiz yok, anlasana!.."
DÖRDÜNCÜ BASKIYA GİRDİ
Temelkuran, temel aldığı ve üstüne kurduğu dünyada yapamadıkları için pişmanlık yaşıyor! Bu yüzden kitabında ölüm orucundan 'çıkan'lar ve aynı kaderi paylaşan annelerin ağzından anlatıyor pişmanlığını... Peki yazarın pişmanlığı hafifledi mi? Kitap okuru tatmin etti mi? Asıl önemlisi, Temelkuran tatmin oldu mu? Görünüşe göre evet! Yayınevi açıkladı; kitap 3 günde 3 baskı yapmış...
Belgin ÇOBAN
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
