 |  |
 |
|
Suna'nın gecesi.. Gözyaşları ve alkışlar!..
"İKİ yıldan beri ilk defa sahneye çıkıyorum" dedi, heyecandan güçlükle konuşurken.. 1949'dan beri sahnedeydi oysa.. Tam 57 yıldır.. Yığınla film, yığınla dizi de cabası.
Gene o heyecanı içinde, bir yanında Keremcem, bir yanında Mirkelam, Lüks Hayat'ın o ünlü "Kalamış'tan bir vapur kalkıyor" kantosunu söyledi, hem de dans ederek..
Omurgasındaki hastalık yüzünden iki büklüm yürürken, sahnede nasıl dimdik görünüyordu, Açıkhava Tiyatrosu'nu dolduran binlerce kişiye..
Ayakta alkışlıyordu herkes .. Herkes boğazını yırtarcasına "Suna" diye bağırıyordu.. "Suna.. Suna.. Suna.."
Sahnede kendini tuttu Suna.. Ama yerine oturduğunda boşandı.. Hüngür hüngür ağlıyordu, sahnede gençler Lüks Hayat'ın o unutulmaz finalini şarkılar ve danslarla onun için yaparken.. 1984'te perdelerini açan Lüks Hayat'ın yıldızıydı o.. Tam 18 yıl ara vermeden oynamıştı Suna Pekuysal, başrolde.. Bu heyecana kalp nasıl dayanırdı.. Ağladı, ağladı.. Yanında bizler de ağlıyorduk.. Nasıl duygu seliydi bu gözyaşı olup boşalan..
Açıkhava'daki "Müzikaller Gecesi"nin finalini o geceyi yaşayanlar unutamayacak, her şey aslında çok talihsiz başlamışken.. İşini hiç bilmeyen bir ışıkçının, alay eder gibi koyduğu tribüne dönük projektörler seyirciyi aydınlatır ve onun gözlerini alırken, sahnedeki sanatçıların yüzleri hep gölgede kaldı..
Sahne ışıkları adım üstünde sahneyi aydınlatır, seyirciyi değil. Sessiz bir kıyamet koptu.. Haldun Dormen'in kız kardeşi Güler Yiğit fırladı gitti, o rezil projektörler söndürüldü ama, seyircinin gözlerini ve kendini toparlaması yarım saat sürdü.
Haldun Dormen de işi zorlaştırmıştı biraz.. Hayli entelektüel ve hayli sofistike seçimler yapmıştı, müzikal kültürü pek olmayan Türkiye için.. Benim gibi müzikal delisi birinin bile yadırgadığı, tanımadığı şarkılar vardı. Popüler müzikallerin bile en popüler şarkılarından sanki ısrarla kaçılmıştı..
Böyle bir müzikaller gecesinde mutlak olması gereken iki başyapıt vardı.. Damdaki Kemancı'dan hadi İsrail olayları yüzünden çekinildi diyelim, ama Türkiye'de müzikal denince önde giden Keşanlı Ali'nin unutulmasını anlamak mümkün değildi.
Yanlış seçimler yüzünden durgun geçen ilk yarının doruk noktalarında New York New York ile Ömür Göksel, Memory ile Şehnaz Sam, Somewhere over the Rainbow ile Şevval Sam ve Hair ile tüm kadro vardı. Ünlü solistlerin yanında yer alan, Haldun Dormen öğrencisi genç Barış, West Side Story'den Something Coming ile "Ben geliyorum" diye haykırdı ama nereye?.. Nerde Egemen?.. Nerde müzikaller?..
İkinci yarı, daha doğru seçimlerle seyirciyi yakaladı. Muazzez Abacı harika bir Hello Dolly söyledi. Seden Gürel Hep Böyle Kal, Mirkelam Strangers in Paradise, Keremcem Birlikte ile gönülleri yokladılar. Phantom of the Opera'da Barış ve Selen Uçer harikaydılar.
Şehir Tiyatroları'ndan tanıdığımız ve hayran kaldığımız Mert Türak, sunum şarkılarında gene fevkaladeydi..
Ve de tabii Orhan Şallıel ve onun orkestrası.. Çok kısa zamanda gene çok büyük işler başarmışlardı..
Haldun Dormen'e bir kez daha teşekkürler!.
|
