  |
|
İstanbul'un ellerinden öptük bu bayram
Yılbaşı ve bayram nedeniyle boşalan İstanbul sokaklarında dolaşırken, fonda da yine İstanbul şarkıları vardır. Yıllar sonra yeniden yayınlanan Ele Güne Karşıalbümü ve Duman şarkıları böyle günler için ideal
 Hastasıyım. Mazhar Fuat Özkan'ın Ele Güne Karşı albümü, Türk pop tarihinin dönüm noktalarından biridir. Ve ben o albümün hastasıyım. Şu ana kadar sadece kaset ve plak formatında yayınlanmış bir albümdür. Kaseti tarih içinde, çocukluk odamın derinliklerinde yok olup gitti. Plağı da koleksiyonluktur ve vatandaşın elinde sınırlı sayıda vardır. Sonunda vatandaşın ısrarına dayanamayıp albümü CD formatında yayınladılar. Kendilerine teşekkür ediyoruz. Yılbaşı ertesi bayram vesilesiyle yağmurlu ve boş İstanbul sokaklarında turladım. Acayip romantik falan olmadı, ama hoşuma gitti sakin sakin... Fonda, Yalnızlık Ömür Boyu, Sen ve Ben, Olmuyor Olamıyor, Sevdim Bir Kere, Bu Sabah Yağmur Var İstanbul'da... Ne yalan söyleyeyim ben Mazhar Fuat Özkan'a 'MFÖ' demeye nasıl alışamadıysam, Peki Peki Anladık ve ardından gelen albümlere de hiç alışamadım. Tek tek sevdiğim şarkılar elbette vardır, ama bu albümdeki duygu ve anlam bütünlüğünü, saflığı ve tazeliği yakalayamadım. Mazhar'ın ve Fuat'ın sesleri o kadar ince ki albümü dinlemek, insanın ergenlik fotoğraflarındaki zayıf ve tıfıl haline bakması gibi bir etki yaratıyor. Sonra hakikaten dev bir kadro var, şaka değil: Garo Mafyan klavye, Erkan Oğur perdesiz gitar, Onno Tunç perdesiz bas, Asım Erken davul, Yalçın Ateş saksofon, Taner Ongür mandolin. 1984:
MÜZİKTE MÜBAREK YIL
Albüm 1984 yılı çıkışlı. Dar paça kot üzeri lakost tişört yılları. Ortaokuldayım ve hayatımdaki en büyük etkinlik Şan Tiyatrosu'ndaki Dolly Dots konseri üzeri Mazhar-Fua-Özkan... Albümün turnesi niyetine düzenlenen konserlerdi herhalde. Benim gittiğim ilk büyük konserdir. O yıl dünya müziğinde de mübarek bir yıldır. Sıkılmayın takip edin: Van Halen - 1984, Queen - The Works, Metallica - Ride the Lightning, Deep Purple - Perfect Strangers, Iron Maiden - Powerslave, Nena - 99 Luftballons, Judas Priest - Defenders of the Faith, Sade - Diamond Life, Alphaville - Forever Young, Depeche Mode - People Are People, Roger Waters - The Pros and Cons of Hitch Hiking, Prince - Purple Rain, Billy Idol - Rebel Yell, Yngwie Malmsteen - Rising Force, Frankie Goes to Hollywood - Welcome to the Pleasure Dome, Bruce Springsteen - Born in the Usa, Bon Jovi - Bon Jovi, Hall & Oates - Big Bam Boom... Hepsi 1984 yılında çıkan albümler. Bu arada 1984 yılı sevdiğim albüm listesini de okumuş oldunuz. Gerçi Türkiye'ye çoğu 1986'da falan gelmiştir ama olsun. 1984 güzeldir severiz, muhabbetle anarız kendisini.
'YÜRÜ BE KAAN'
Bayramda ikinci takıntım Duman oldu. Daha doğrusu evde yılbaşı hafta sonunu 'Duman hafta sonu' ilan ettim. Bir adet Duman konser DVD'm vardı ve ne zamandır hakkını veremediğimi düşünüyordum. İnsan haliyle işten eve gelince bir anda trak diye Duman DVD'si izleyemiyor, kendini sapıkça Gaffur Maffur, Grey's Anatomy artık ne varsa televizyonun tatlı/uyuşuk ekranına teslim ediyor. Neyse ben bu DVD'nin hakkını verdim sonunda. Mekân, Mehmet Tez Teşvikiye tesisleri ama Bostancı Gösteri Merkezi'nde gibiyiz. Salon tıklım tıklım. Eş dost, evde takılıyoruz, bir yandan da DVD çalıyor fonda dinleyelim diye. Muhabbetler kesildi, konserin sonuna doğru "Yürü be Kaan, ordan gel..." çığlıklarıyla bir baktık hepimiz "İstanbuuuuuuuul!" diye bağırıyoruz. Duman cidden efsane grup. Memlekette hali hazırda eşi benzeri de yok... "İstanbul elinden öper," diyor ya Kaan şarkıda. Ben de İstanbul'u elinden öptüm bu bayram. Bomboş sokaklar, sakin sakin, huzurlu...
|
