 |  |
 |
|
Mehmet Ünal, Atatürk'ü anlatıyor
Mehmet dede, Atatürk'ü gördünüz mü?
- Heç görmez olur muyum?.. O bizim kurtarıcımız, babamız... Hemi de damadımız... Atatürk, Uşak'tan evli... Eşi Latife hanım, Uşakiler'den Helvacızade Mustafa beyin kızı.
***
- Atatürk'ü nerede gördünüz?
- Talebeydim, Atatürk gelecek dediler, bizi istasyona götürdüler.
- Sonra?
- Akşam oldu, tren gecikti, öğrencileri evlerine yolladılar ama ben istasyondan ayrılmadım... İyi ki beklemişim.
- Geldi mi?
- Geldi, herkesi selamladı... Konuşma yaptı.
- Ne dedi?
- Ey Uşak ahalisi dedi... Asayiş iyi mi, bir şikayetiniz var mı, jandarma size iyi davranıyor mu, vergiler yüksek mi?.. Bunları sordu.
- Sonra?
- Lise öğretmeni Ethem Ruhi beye kızdı.
- Neden?
- Ethem Ruhi bey dedi ki, Atam, sen şöyle büyüksün, böyle büyüksün, sen Bismark'sın, sen Napolyon'sun... Atatürk buna kızdı.
- Ne dedi?
- Dedi ki, onlar şan şöhret peşindeydi... Ben ise ülke için çalışan, içinizden biriyim.
***
- Dede... Bugün Atatürk denilince aklınıza ne geliyor?
- Okul geliyor oğul, okul... Eskiden köye mektup gelirdi de, kimse okuyamazdı... Komşu köyden mektup okuyacak biri aranırdı... Şimdi okulu olmayan köy yok... Artık kültürlüyüz, güçlüyüz... Atatürk bizi adam etti oğul, adam.
***
- Dede, hanım hayatta mı?
- Hayatta... 80 yaşnda.
- Sizi yorduk.. Kendinize iyi bakın.
- İyiyim, iyiyim gazeteci bey evladım... Tek dileğim var, Allah bir daha bu ülkeyi kurtuluş savaş yapmak zorunda bırakmasın... Şu bayrak var ya, hep dalgalansın.
|
