|
Dumansız mekânlar...
10 ay önce bir cuma akşamıydı... Bir restoranda televizyon karşısıydı...
Meze ve kebap yenen bir maçın gecesiydi...
Bol dumanlı, bol anasonlu bir gecenin ortasıydı...
Bir daha duman almamaya karar verdiğim o cuma gecesi, hayatımın yeni baştan şekilleneceğini biliyor muydum acaba?..
Egzoz dumanını, içime çekmemeye karar verdiğim o an, hayata özürsüz bakabileceğimi tahmin edebiliyor muydum acaba?..
Restoranlarda artık dumansız bölümler olacakmış...
Dumanlı bölümler, tuvalet önleri, mutfak kenarlarında konuşlanacakmış...
Türkiye'de de hayat dumansızlığa yelken açıyormuş...
Oksijen soluyormuş... Yaşam uzuyormuş... Hayat sigarasız oluyormuş...
Keyif, dumansız ağız tadı kıvamına geliyormuş...
Yemekler lezzetleniyor, şaraplar tadılabiliyor, öpüşmeler şehvetleniyormuş...
Sigara hayatımızdan çıkıyor, restoranlarda tuvalet önlerine itekleniyormuş...
Hayat bir cumartesi sabahı tebessümü gibi, güzelleşiyormuş...
|
