Veda
Bu kez hiç gülmedin bana, gülümsemedin... Konuştun belki uzun uzun, ama ben işitmedim... İlk kez ılık nefesin okşamadı yüzümü, teninin kokusunu duyamadım. Hemen yanı başımda, ama çok uzaktaydın... Dokunmak istedim, dokunamadım... İki damla gözyaşı ıslattı toprağını... Bir kırmızı karanfil bıraktım, mezar taşının üstüne, bir de yarım kalan her şeyi...
|