kapat
   
04 Eylül 2006 Pazartesi
 
SABAH Gazetesi
 
Bizimcity
Sizinkiler
emedya.sabah.com.tr
Google
Google Arama
 
Ulku Tamer @ SABAH
SMS:
UT yaz
boşluk bırak
mesajını yaz
4122'ye gönder
 

"Öykünün Mareşali" de emekli oldu

Ne kadar çok sanatçı yitirdik bu yıl...
Muzaffer Buyrukçu da "göçmüş kediler bahçesi" nde yerini aldı. Sessizce. Hiç hak etmediği kadar sessizce. Kitapları gibi.
Cemal Süreya "Öykünün Mareşali" derdi ona. Ama "Mareşal" in kitapları, yoklamada adları bile okunmayan "meçhul askerler" di sanki.
Oysa Buyrukçu, Hulki Aktunç'un söylediği gibi, "gerçekçi öykümüzde kalıplaşmış özü ve içeriği, öz ve içerik seçimini, kalıplaşmış biçimi ve biçemi kıran ilk yazarlardan" dı.
1950'lerin sonlarında tanımıştım onu. İlk öykü kitabı Katran'ın coşkusunu birlikte yaşamıştık. Kemal Özer'le, Adnan Özyalçıner'le, Onat Kutlar'la.
Elbette Orhan Kemal'le.
Buyrukçu, Orhan Kemal'siz düşünülemezdi. Her gün saatlerimizi geçirdiğimiz İkbal Kahvesi'nin keyif kaynağıydı Muzo . Orhan Baba sürekli takılırdı ona. Kızdırır, küplere bindirir, sonunda sırtına bir şaplak atıp gönlünü alır, kahkahasını patlatırdı.
Birlikte bir Avşa serüvenimiz var ki, unutamam.
Onu bu serüvenle anmak istiyorum. Biliyorum, karşımda olsaydı şimdi, "Eleştirmenler gibi yazılarımı didikleyeceksin! Sen yaşadığımızı anlat... Yaşadığımızı!" derdi.


Avşa adasının ününü duyduğumda 60'lar yarılanmamıştı. Daktilomla çantamı alıp Erdek'e gittim. Avşa'ya nereden motor kalktığını sordum. Uzaklarda, denizde nokta gibi kalmış bir tekne gösterdiler. "Biraz önce gitti," dediler. "Bir sonraki motor saat kaçta?" diye sordum. "Öbür gün," yanıtını aldım.
Biri bir akıl verdi. "Şu motor Araplar köyüne gidecek," dedi. "Adanın öteki yanındadır. Yürüye yürüye 45 dakikada Avşa'ya varırsın."
Araplar motoruna bindim. Avşa'ya vardığımda akşam oluyordu. Bir oda bulup dört gün kaldım.
İstanbul'a dönünce Orhan Kemal'e söz ettim Avşa'dan. "Hadi gidelim," dedi. Orhan Ağabey, Matbaacı İhsan, Bıyık Talat, bir de ben, Sirkeci'den Avşa gemisine bindik.
İnanılmaz güzellikte bir hafta geçirdik Avşa'da. Orhan Ağabey, "Bir hafta daha kalalım," dedi. İstanbul'a gitmem gerektiğini söyledim. Yaşar Nabi'ye bir çeviri teslim edecektim. Orhan Ağabey, "Yarın git, çevirini teslim et, paranı al, öbür gün yine gel," dedi. "Buyrukçu'yu da getir gelirken!"
Ertesi gün İstanbul'a gittim. Çevirimi verip paramı aldım, İkbal Kahvesi'nde Muzaffer Buyrukçu'yu buldum.
"Yarın sabah şu saatte Sirkeci'de ol," dedim.
"Nereye gidiyoruz?"
"Avşa'ya."
"Ne işim var benim Avşa'da?" dedi.
"Orhan Ağabey çağırıyor. Gelmezsen karışmam," dedim.
Direndikçe direndi.. Son kozumu oynadım:
"Pırıl pırıl bir hava. Akşam oldu mu, deniz kenarına bir masa atıyorsun. Güneş karşında denize gömülürken rakını içiyorsun."
"Peki," dedi Buyrukçu.
Ertesi sabah Sirkeci'de buluştuk. Benim üstümde kısa kollu bir gömlekle kot pantolon. Buyrukçu ise sanki tatile değil, düğüne gidiyor! Lacivertlerini çekmiş. Beyaz kolalı gömlek. İpek kravat!
"Bu ne hal?" dedim.
"Yahu, yabancı yere gidiyoruz," dedi. "Ayıp olur."
Yarı yolda, Marmara'nın ortasında hava ansızın değişti. Gök simsiyah oldu. Bir yağmur başladı. Dalgalar gemiyi beşik gibi sallamaya başladı. Buyrukçu'nun beti benzi attı.
Avşa'da rıhtım yoktu o zamanlar. Gemi açığa demirler, yolcular motorlarla karaya çıkarılırdı. Bin güçlükle kapağı bir motora attık. Ama motor, dalgalardan, kıyıya yanaşamıyor ki! Kaptan, "Kıyıya yaklaşınca denize atlayıp karaya öyle çıkacaksınız," dedi.
Ne yapalım! Attık kendimizi denize. Buyrukçu, laciler içinde, yüzüyor! Yağmurda evi zor bulduk.
"Ulan, ne uğursuz herifsin!" dedi Orhan Ağabey. "Gelir gelmez mis gibi havayı perişan ettin."
Buyrukçu ters ters baktı bana:
"Güneş denize gömülürken rakı içiyormuşsunuz!"
"Yarına düzelir," dedi Orhan Ağabey.
Ne düzelmesi! Bir hafta evden çıkamadık. Buyrukçu'nun keyfi, ancak İstanbul'a dönüp kapağı İkbal Kahvesi'ne attığımızda geldi.


Buyrukçu'nun öldüğü ancak beş gün sonra fark edilmiş. Evet, beş gün evinde yapayalnız yatmış. Ben de onu toprağa girdiğinden on gün sonra anabiliyorum işte.
Bağışla, sevgili Muzo.


Düzeltme
Bir yazımda Irwin Shaw'un Ölüleri Gömün oyunundan söz ederken, yapıtın Türkçeye çevrilmediğini belirtmiştim. Okurum Muhammet Yiğit beni uyardı. Oyun Coşkun Büktel tarafından dilimize aktarılmış, 1999'da da Yıldız Teknik Üniversitesi Oyuncuları'nca sahnelenmiş. Dilerim, ödenekli tiyatrolardan biri de bu önemli oyunu seyirci karşısına çıkarır.

YAZARIN ÖNCEKİ YAZILARI
 Düşünce özgürlüğü, seçme özgürlüğünü de kapsıyor   / 28-08-2006
 Fildişi kuleye kapatılan bir halk sanatçısı   / 21-08-2006
 Şahinlerle güvercinleri birlikte uçuran şair   / 14-08-2006
 "Bir başka zaman diliminden mi..."   / 07-08-2006
 Basamakları teker teker tırmanmak   / 31-07-2006
 Çağdaş Homeros: Halikarnas Balıkçısı   / 24-07-2006
 Eğer gerçekten okuyacaksanız...   / 17-07-2006
 On bir yıldır "göçmüş kediler"inin yanında   / 10-07-2006
 Sinemanın onurunu koruyan bir aydındı   / 03-07-2006
 Çocuk "başından geçenler"e önem verir   / 26-06-2006
OKUR TEMSİLCİSİ
Sorular, cevaplar
Röportajları bazen soru-cevap...
ÜLKÜ TAMER
"Öykünün Mareşali" de emekli oldu
Ne kadar çok sanatçı...
İşte Kezman işte İliç işte Çetnik
İşte Kezman işte İliç işte Çetnik
Kezman'dan sonra, Sasa İliç'in de aynı selamı verdiği ortaya çıktı.
Forma hepimizin
Forma hepimizin
Murat Didin, editörlerimiz Umut Güneş ve Volkan Üstüyıldız ile...
Erdoğan: Barış temennisi tek başına yeterli değil...
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Lübnan'a asker gönderilmesine karşı...
Ağar'ın Bucak sevgisi
Bir düğünde karşılaşan DYP lideri Ağar, Susurluk sanığı eski vekil...
 
    Günün İçinden | Yazarlar | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Televizyon | Hava Durumu
Spor | Günaydın | Kapak Güzeli | Astroloji | Magazin | Sağlık | Bizim City | Çizerler
Cumartesi | Pazar Sabah | Sarı Sayfalar | Otomobil | Dosyalar | Arşiv | Künye | Ana Sayfa
   
    Copyright © 2003, 2004 - Tüm hakları saklıdır.
MERKEZ GAZETE DERGİ BASIM YAYINCILIK SANAYİ VE TİCARET A.Ş.
Üretim ve Tasarım   Merkez Bilgi Grubu