Kanserli yakını olmak

Bir kanser hastası kadar, o hastanın en yakınlarının da hayatı zorlaşıyor elbette. Kanserli yakınlarının dayanışma için kendi aralarında kurdukları; Kanserli Hastalar ve Hasta Yakınları Grubu, Meme Kanseri Hastaları Yakınları Grubu, Lösemi ve Lenfoma Hastaları ve Yakınları Grubu gibi gruplar var. Ayrıca Deborah Hutton'ın, Türkçede Yanında Olmak İstiyorum Bir Kanser Hastasından Yakınları İçin 75 Faydalı Öneri adıyla yayımlanan What Can I Do To Help kitabı, kanserli hasta yakınlarının hayatını kolaylaştıracak öneriler içeriyor. Kitapta, en sevdiklerine konan teşhisin şokunu atlatamamış, ne yapacağını bilememenin çaresizliği içindeki aile üyelerinin faydalanabileceği bilgeler yer alıyor.

Annemi morali yaşattı

"İki sene önce, 68 yaşındaki annemin rahim kanseri olduğunu öğrendik. Şoke olduk tabii. Hem radyoterapi hem de kemoterapi gördü. Her muayeneye gittiğimizde, bütün aile sakinleştirici içip gidiyorduk. Annem bu tedavilerden her dönüşünde çok halsiz oluyordu. Hiçbir şey yapamıyordu. Rahmini, tıbben sakıncalı olduğu için alamıyorlardı. Ama o moralini hep yüksek tuttu. Onu yaşatan şey de bu oldu. Ama iki yıl sonra, yani şu sıralar, vücudunun başka bölgelerinde de kanserli hücrelere rastlandı. Yine kemoterapi görmeye başladı. Tedavi sırasında sürekli kustuğu içir 10 kilo zayıfladı. Ama o hâlâ umudunu kaybetmiyor. Babam en büyük destekçisi, hep yanında. Biz çok üzülüyoruz tabii ama o bize de moral veriyor. Bu süreçte benim yaşadığım en büyük zorluk, tedaviye götürürken hep işten izin almak zorunda kalmam. Tedaviler o kadar yıpratıcı ki, ben bazen annemin kanserden değil de kemoterapiden öleceğini düşünüyorum."
Ayşegül T. (39)