|
İşte Ümit bu
Daha oynanmadan Erik Gerets'in kafasında maç bitmiş. Nasıl mı? Bay Gerets diyor ki: "Tüm servetimi verip, bu kutsal statta oynamak isterdim."
Yaninin yanisi şu: Gerets galibiyete inanmıyor. O kutsal stat dediği Anfield Road'un büyüsüne esir olmuş. Maç Gerets'in kafasındaki gibi başladı. Bu psikolojik ezikliğin faturasını G.Saray ilk 15 dakikada iki gol yiyerek, acı ödedi.
Bu şunları da gösterdi:
1- Gerets ve Galatasaray formsuz.
2- Galatasaray'da aynı hataları aynı oyuncular yapıyor. (Üç golün üçü de kanat toplarından geldi. Stoperler ortada yok).
Elbette futbolcuları değil Gerets'i suçlayacağım. Nedeni şu: Doğru taktik ama yanlış uygulama ve yanlış oyuncu tercihleri ile kazanıp, kahraman olacağı bir maçı kaybetti.
1- Taktik 4-2-3-1 idi. Doğru da olsa, G.Saray takım olarak geriye yaslandığı için yanlış uygulandı. Yanlış ve duygusal oyuncu seçimi ise felaketi hazırladı. İki ön libero ile oynamak düşüncesi mantıklı. Ama bu maçta değil. Ön libero olarak Mehmet Topal'ı oyuna sürmek, Okan Buruk'u yedek oturtmak çılgınlık.
2- Tek santrfor oynamak mantıklı bir yorum. Ama bütün umudunu hasta ve formsuz Hakan Şükür'e bağlamak çılgınlık değil mi? (Neden Ümit Karan yedek?)
3- Uluslararası arenada büyük kariyere sahip Hasan Şaş bu maçın oyuncusuydu. Neden yedek?
Bu eleştirilerim 2-0'ın eleştirileridir.
ÜMİT KARAN ŞOV YAPTI
İkinci yarıda Gerets yapması gerekenleri yaptı. Bunlar neler mi?
Oyuncu seçimindeki hatasını düzeltti. Ön libero Mehmet Topal ile sağ kanatta sıfır oynayan Cihan'ı oyundan alması riskli ve doğru bir karardı. Ama doğrunun da doğrusu Ümit Karan ve Hasan Şaş'ı oyuna sokmasıydı. Galatasaray iyi oynarken, Hakan Şükür'ün kaptırdığı topu, ayağında top tutmasını bile bilmeyen "leylek bacaklı" Peter Crouch gol yapınca her şey bitti. Bundan sonrası Ümit Karan'ın tek kişilik harika şovuydu.
MESAJ: Bu maçın sorusu şu: Yüreğine taş basarak ve büyük geçmişine saygı duyarak Hakan Şükür'ü kenara almak mı doğru, yoksa Ümit Karan'ı sahaya sürmek mi? Bu yorumu Galatasaraylılar'a saygıyla arzederim
|
