  |
|
Bush, Saddam ve imajlar
Birkaç gün önce Fatih Altaylı şöyle yazmıştı: " Bush yönetimindeki ABD yıllardır halkla ilişkiler ve imaj açısından yerlerde sürünüyordu. Şimdi yerin de altına girdi ." Saptama doğru.
ABD'nin başkanlık sistemi, başkanın kurumsal dengelerle çevrilmiş sembolik değerine vurgu yapar. Kişi öne çıkınca, uzmanlık önem kazanır. Başkan danışmanlar ordusuyla beslenir. Danışmanlar iyiyse sonuçlar, imajlar onaylanır olur. Tersi durumda ise Bush'un ve ABD'nin düştüğü durum gerçekleşir.
Beyaz Saray'ın en başarılı iletişim danışmanı David Gergen'di. Onun liderler için 7 kuralından biri sağlam ve akıllı danışmanlarla lideri çevrelemekti. Nixon, Ford, Reagan ve Clinton'la çalışan Gergen'in ölümüyle oluşan boşluk henüz doldurulamadı. Clinton ilk seçildiğinde Gergen, Beyaz Saray'dan uzaklaştırılmıştı. Clinton kötü sınav vermeye başlayınca yeniden göreve çağrıldı. Muhafazakar bir toplumda en zampara başkan olduğu halde en sevilen başkan olması böylelikle sağlanmıştı.
Gergen, Beyaz Saray'da olsaydı büyük olasılık Saddam'ın idamı bir imaj krizine dönüşmeyecekti. O medya aracılığıyla izlenen ölümlerin izleyicide yarattığı hissi bilirdi. Medya, Saddam'da olduğu gibi, halkına zulüm edenden kahraman yaratmak için işleyebilir. İzleyenin tanıklıktan doğan suçluluk hissi kahramanlığın verimli tarlasına dönüşebilir. Üstelik ekranda ölümün defalarca tekrarı ölenin yaşamasına hizmet eder. Çünkü gerçek ölüm bir kezdir. Ve Beyaz Saray'da bu iletişimsel ayrıntıları fark edecek kimse yok.
|
