Aşık Veysel kimdir diye sorarsanız herkes tarafından 'Aşık Veysel' olarak bilinse de gerçek ismi Veysel Şatıroğlu'dur. Türk halk ozanı ve şair olarak tanınır. Aşık Veysel Şatıroğlu hayatı, eserleri, şiirleri, hikayesi ve edebi kişiliği ile merak edilmektedir. En çok merak edilen soru ise niye kör oldu sorusudur. Bütün bu soruların cevabını sizler için derledik.
Gerçek ismi Veysel Şatıroğlu olan bu meşhur ozan 25 Ekim 1894 yılında Sivas Şarkışla'da dünyaya gelmiştir. Annesinin adı Gülizar babasının adı Ahmet'tir. Veysel'in iki kız kardeşi de köyde yayılan çiçek hastalığı sebebiyle hayatını kaybetti. Ardından Veysel de 7 yaşında aynı hastalık sebebiyle iki gözünü birden kaybetti. Kendi gözlerini kaybedişini şu şekilde anlatır; "Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım... Çiçek zorlu geldi. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan. "Aşık Veysel'in hikayesi dinleyen herkesi derinden etkilemiştir.
Babası Aşık Veysel'e oyalanması için bir bağlama aldı. Veysel bu bağlamayla başlarda başka ozanların türkülerini çalmaya başladı. 1930 yılında ise Sivas Eğitim Müdürü olarak görev yapan Ahmet Kutsi Tecer ile tanıştı. Kutsi Bey tarafından verilen destek ile bir çok il dolaştı. Bir dönem köy enstitülerinde saz hocalığı yaptı. 1965 yılında kendisine özel kanunla maaş bağlandı. 1970'li senelerde bazı müzisyenler Aşık Veysel'in deyişlerini düzenleyerek tekrar sundular. Aşık Veysel'in çocuklarından Bahri Şatıroğlu babasının hayatını gün gün kaydetmiş ve pek çok çalışmaya kaynak oluşturmuştur. Ayrıca kendisi de babasının söz ve saz geleneğini sürdürmektedir. Aşık Veysel Şatıroğlu 21 Mart 1973 tarihinde 78 yaşında kendi köyünde vefat etmiştir.
Büyük usta Aşık Veysel'in yaşadığı Sivrialan köyündeki evi, Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından 1982 yılında müzeye dönüştürülmüştür. Bu müzede Aşık Veysel'in kişisel eşyaları, sazları ve fotoğrafları bulunmaktadır. En çok bilinen Türküsü; 
Uzun İnce Bir Yoldayım
Uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum gündüz gece
Bilmiyorum ne haldeyim
Gidiyorum gündüz gece
Dünyaya geldiğim anda
Yürüdüm aynı zamanda
İki kapılı bir handa
Gidiyorum gündüz gece
Kırkdokuz yıl bu yollarda
Ovalarda dağlarda çöllerde
Düşmüşüm gurbet ellerde
Gidiyorum gündüz gece
Şaşar Veysel iş bu hale
Kah ağlaya kah güle
Yetişmek için MENZİLE
Gidiyorum gündüz gece
Anlatamam derdimi (5:24)
Arasam seni gül ilen (4:18)
Atatürk'e ağıt (5:26)
Beni hor görme (2:46)
Beş günlük Dünya (3:58)
Bir kökte uzamış (4:55)
Birlik destani (1:42)
Çiçekler (3:05)
Cümle âlem senindir (6:44)
Derdimi dökersem derin dereye (4:51)
Dost çevirmiş yüzünü benden (3:12)
Dost yolunda (4:43)
Dostlar beni hatırlasın (6:02)
Dün gece yar eşiğinde (4:28)
Dünya'ya gelmemde maksat (2:43)
Esti bahar yeli (2:41)
Gel ey âşık (5:35)
Gonca gülün kokusuna (5:24)
Gönül sana nasihatim (6:40)
Gözyaşı armağan (3:32)
Güzelliğin on para etmez (4:31)
Kahpe felek (2:58)
Kara toprak (9:25)
Kızılırmak seni seni (4:58)
Küçük dünyam (5:17)
Murat (5:13)
Ne ötersin dertli dertli (3:05)
Necip (3:16)
Sazım (6:02)
Seherin vaktinde (5:01)
Sekizinci ayın yirmi ikisi (4:43)
Sen varsın (4:01)
Şu geniş Dünya'ya (7:27)
Uzun ince bir yoldayım (2:23)
Yaz gelsin (3:02)
Yıldız (Sivas ellerinde) (3:16)
