Cumhuriyet döneminin çok fazla sanatçısı vardır. Bu nedenle, onları incelemek uzun bir disiplinin konusudur ve ciddi bilgi birikim gerektirmektedir. Lise çağındaki öğrenciler, üniversite sınavlarına hazırlanan öğrenciler ve bir hobi olarak edebiyat tarihi ile ilgilenenler, Cumhuriyet Dönemi Edebiyatı'na geniş bir zaman ve enerji harcamalıdırlar.
Türk Edebiyatı, Cumhuriyet döneminde oldukça keskin bir dönüşüme uğramıştır. Bu dönemde oldukça fazla eser, çok farklı bakış açıları ile yazılmıştır. Yeni rejime geçiş süreci birçok yazar için ilham verici olmuştur. Bu nedenle Cumhuriyet döneminde toplumcu bir yapı meydana gelmiştir ve gerçekçi bir bakış açısı hakimdir.
Konuşma dili ile yazım dili Cumhuriyet dönemi edebiyatına gelene kadar oldukça farklıydı. Fakat Cumhuriyet döneminden sonra bu fark yok edildi ve daha sade bir anlatım benimsendi. Aruz, yerini heceye bıraktı ve şiir, hikâye, roman gibi alanlarda çok mühim gelişmeler kaydedildi.
Şiirlerde günlük konuşma dili işlenirken, hikayeler de ayrı bir karakter kazandı. Cumhuriyet dönemi Türk Edebiyatında, 1940 öncesi ve sonrası olarak hikâyeyi ayırabiliriz. İlk dönem hikayeleri gözleme dayalı bir gerçekliği sunarken, realizm yani gerçekçilik akımını bolca barındırıyor ve bağımsız bir tür olarak varlığını sürdürüyordu. Hikâye türünde verilen bu dönemin yapıtlarında genelde toplumsal sorunlar hakkında yazılmıştır. 1940 yılından sonra artık rejimin de oturmasıyla konu dağarcığı oldukça genişlemiş ve çoğalarak artmıştır.
Cumhuriyet Döneminde bazı edebi topluluklar meydana gelmiştir. Bu topluluklar içerisinde bolca şair bulunmaktadır. Aşağıda bağlı oldukları edebi topluluklar ile birlikte Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatı şairlerini derledik.
Yedi Meşaleciler: Cevdet Kudret Solok, Muammer Lütfi Bahşi, Sabri Esat Siyavuşgil, Yaşar Nabi Nayır, Vasfi Mahir Kocatürk ve Ziya Osman Saba. Grubun içinde bulunan Kenan Hulusi Koray, öykücüdür.
Birinci Yeni (Garipçiler): Orhan Veli Kanık, Melih Cevdet Anday, Oktay Rıfat Harozcu.
İkinci Yeni: Cemal Süreya, İlhan Berk, Edip Cansever, Ece Ayhan, Turgut Uyar, Sezai Karakoç, Ülkü Tamer.
Maviciler: Attilla İlhan, Ferit Edgü, Demir Özlü, Orhan Duru
Hisarcılar: Munis Faik Ozansoy, İlhan Geçer, Mehmet Çınarlı, Gültekin Samanoğlu, Mustafa Necati Karaer, Turgut Özakman, Yavuz Bülent Bakiler, Bekir Sıtkı Erdoğan…
Önemli Şairler: Mithat Cemal Kuntay, Kemalettin Kamu, Behçet Kemal Çağlar, Ömer Bedrettin Uşaklı, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ahmet Muhip Dranas, Necip Fazıl Kısakürek, Arif Nihat Asya, Ziya Osman Saba, Yaşar Nabi Bayır, Behçet Necatigil, Cahit Sıtkı Tarancı, Ahmet Kutsi Tecer, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Necati Cumalı, Recep Bilginer, Nazım Hikmet
Cumhuriyet Dönemi sanatçıları, fıkra, tiyatro ve roman yazarları oldukça kalabalık haldedirler. Bu nedenle onları yakın oldukları biçimlere göre sınıflandırmak, en sağlıklısı olacaktır.
Milli Edebiyat Zevk ve Anlayışını Devam Ettiren Yazarlar: Reşat Nuri Güntekin, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Refik Halit Karay, Halide Edip Adıvar, Hüseyin Rahmin Gürpınar…
Toplumcu Gerçekçi Anlayışı Benimseyen Yazarlar: Kemal Tahir, Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Talip Apaydın, Sabahattin Ali, Fakir Baykurt, Sadri Ertem
Bireyin İç Dünyasını Tahlil Eden Yazarlar: Peyami Safa, Ahmet Hamdi Tanpınar, Tarık Buğra, Samiha Ayverdi, Mustafa Kutlu, Abdülhak Şinasi Hisar
Modernizm Akımını Esas Alanlar ve Yakın Duranlar: Sait Faik Abasıyanık, Adalet Ağaoğlu, Haldun Taner, Ferit Edgü, Yusuf Atılgan, Rasim Özdenören, Vüsat O. Bener, Füruzan, Bilge Karasu, Oğuz Atay, Nezihe Meriç, Orhan Pamuk…
