İroni tanımı birden fazla biçimde ifade edilebilir. İroni bir olay ve durum ile veya bir kişiyle alay etmenin yanı sıra, eski olan şeyi yükseltmek için, o durumun tam tersini söyleyerek alaya alma olarak da ifade edilmektedir. Aynı zamanda bir tiyatro terimi olan ironi, pek çok kişi tarafından kelime bakımından ilgi görmektedir. İroni ne demek olduğu Türk Dil Kurumu tarafından da ifade edilmiştir ve ironi yapmak ne anlama gelir sorusu da yine sözlük açıklamasıyla cevaplanmıştır. İroninin edebiyatta örnekleri neler diye bakıldığında ise, oldukça geniş bir skala görünecektir.
İroni, bir kişi tarafından söylenmiş olan bir sözün tam olarak tersinin kast edilmesinin bir ifadesi olarak tanımlanabilir. İroni; yapılan veya sözel olarak belirtilen eylemdir ve ciddi görünüşünün ardında, zıt söylemi veya eylemi, çelişkili noktaya getirmeyi amaçlar. İroni; mizahtan da farklıdır. Örneğin ironi veya ironi yapmak; duruma daha eleştirel bakmaktadır. Ayrıca ironi jest, mimik ve tonlamayla birlikte söylenmeyi amaçlanan durumun altını dolaylı bir biçimde çizer.
İroni yapmak, sözlük anlamında da belirtilmiş olduğu üzere; bir sözün veya söylemin tam tersini düşünerek kişi yahut olay ile alay etmek olarak tanımlanmaktadır. Sözel olarak; ironi yapmak tanımı da; söylenmek istenen olgunun gerçek halini değil de, tam tersi durumunu en alaycı biçimde kastetmek biçiminde ifade edilebilir. Örneğin; henüz yakın zamanda ama oldukça ucuz ve kötü bir araba satın almış bir kimseye; ''ne kadar güzel bir araba, son model yarış arabası almışsın'' demek sözel ironiye güzel bir örnektir.
İroninin veya ironi yapmak olgusunun hem sosyal yaşamda hem de edebiyatta sayısız örneği bulunmaktadır. Günlük yaşamdaki örnekler, her insanın mutlaka ya şaka için yahut tepki veya eleştiri için yapılmaktadır. Edebiyatta ironi örnekleri üç farklı ironi türüyle açıklanabilmektedir. Bu ironi türleri; dramatik ironi, sözlü ironi ve durumsal ironi olarak ifade edilmektedir. Yine edebiyatta sözlü ironiye örnek olarak; ''Jonathan Swift - Mutevazı Bir Teklif'' verilebilir. Durumsal ironiye örnek olarak; ''Guy de Maupassant - Kolye'' verilebilir. Dramatik ironiye ise örnek olarak; ''Sofokles - Antigone'' rahatlıkla söylenebilir.
