Kızıma cips aldım!

Bu çocuklar insana neler yaptırıyor? Diyetisyen bir anne olarak asla yapmayacağım bir alışveriş; cips almak. Ama aldım.

Yüreğim sızlayarak ama kızımın sevincini görünce de içime su serpilerek aldım. Kızımın kocaman cips kutusunu tutuşu, Buz Devri animasyon filmindeki sincabın meşe palamudunu tutuşuyla aynıydı. Eve gelince önce yemeğimizi yedik. Sonrasında anlaştığımız gibi cips kutusu açıldı. Tek başına koca cips kutusunu bitirecek hali yok ama gene de kontrolü elden bırakmadım. Evdeki herkesi provake edip, kutudan bol miktarda cips almaları konusunda tembihledim. "Yemeyip çöpe atabilirsiniz ama kızlarım Asya ile Tuna'nın görmemesi şartıyla!" dedim. Ve böylece yavaş yavaş yiyerek, arada onlara çaktırmadan atarak cips kutusu bitti.

İtiraf ediyorum, diyetisyen bir anne olarak meslek deformasyonu da devreye girince, beslenme konusunda biraz abartılı davranabiliyorum. Teorikte beslenme konusunda doğal davranmak istesem de, pratikte çevre şartları, annelik içgüdüsü ve sağlık durumu devreye girince fazla kuralcı hatta müdahaleci olmak zorunda kalıyorum. Onlara yememeleri gereken şeyleri dile getirmek yerine ille de almaları gereken temel besinler konusunda zaman zaman baskı yapabiliyorum.

3 çocuğum var ve "masada yemeğini yerse yesin, yemezse aç kalsın!" demek gibi bir lüksüm olamıyor. Çünkü yemekte az yiyip boş kalan midesini abur cuburla doldurma riski çok yüksek. Ama yemeklerini tam tüketmelerini sağlayıp, sağlıklı ara öğünlerle yemek düzenini ayarlıyorum. Eve şeker, çikolata alımını kontrollü bir şekilde ben ve eşim yapıyoruz. Yemeleri gereken yiyecekleri yedikten sonra şeker, çikolata tüketmelerine izin veriyorum.

Hatta eşim benden daha da ileri gidip, onlara özel beyaz, boyasız pamuk şeker yaptırıyor, Kaz Dağları'ndan keçi sütünden yapılmış dondurma getirtiyor. Evet onları mümkün olacak en doğal ve sağlıklı yiyeceklerle beslemeye çalışıyoruz. Benim bu kadar özen göstermem, hassas davranmam çocuklarım arasında dalga konusu olabiliyor bazen. Beslenme bilinçleri var. Onlar düzenli besleniyorlar, ben de dengeli bir öğün düzeni oluşturuyorum.

Ancak fikirleri sorulduğunda büyük kızım Asya; "anne sen zaten hep sağlıklı şeyleri seviyorsun. Ama sağlıklı yiyecekler lezzetsiz!" diyebiliyor. Benim her sabah o günkü yemek mönüsünü yazdığım deftere olmadık ilaveler yapabiliyor. Küçük kızım Tuna benim taklidimi yaparak diyetisyen rolüne bürünüp hastalarına bol miktarda şeker, çikolata, kurabiye yazıyor. Hatta bir keresinde masamda oturup çok sevdiğim hastam Pınar Hanım'a öyle bir diyet anlattı ki, Pınar Hanım da, ben de gülmekten krize girdik. Çünkü diyet programının yıldızı koşan kurabiyeler, kaçan sosislerdi. Ve ciddi bir şekilde; "sen de koşup bunları yakalarsın, böylece, kilo verirsin ve bunları yiyebilirsin" dedi. Benim de çok hoşuma gitti bu durum. Çünkü her ne kadar bana karşı gibi görünse de, sosis ve kurabiyenin bolca, kolaylıkla yenmemesi gerektiğini öğrendiği mesajını aldım.

Çocuklarımızı sağlıklı besleyelim... İmkânımız elverdiği ölçüde yapabileceğimizin en iyisini yapmaya çalışalım... Çünkü küçük yaşta sağlıklı beslenmek, yetişkinlik döneminde onların sağlık ve başarı yönünden hep daha ileri gitmesine zemin hazırlar...