Nasıl biyoyakıtçı olunur?

Ocak 2007'de kabul edilen Türk Petrol Kanunu'nda, Petrol Piyasası Kanunu'nda değişiklik yapan maddeler kabul edildi. Buna göre;

*Biyodizel üreticileri, EPDK tarafından çıkarılacak yönetmelikte belirlenen kalite standartlarına göre üretim yapmak üzere, yönetmelikle belirlenen usûl ve esaslar dahilinde bedelsiz olarak üretim lisansı alır ve üretimlerini bu lisans kapsamında yaparlar.

*Kalite denetimleri EPDK tarafından yapılır veya yaptırılır.

*Petrol piyasasında faaliyet gösteren rafinerici ve dağıtıcılar, tamamen yerli tarım ürünlerini kullanarak üretim yapan biyodizel üreticilerinden temin edecekleri biyodizeli akaryakıt ile en az yüzde 2 oranında harmanlayabilirler. Harmanlama oranlarıyla ilgili denetimler EPDK tarafından yapılır.

*Biyodizel üreticileri her yıl, bir sonraki yıl için piyasaya sunabilecekleri üretim miktarını ve her üç aylık dönem gerçekleşmelerini yılı içinde EPDK'ya bildirir.

*Biyodizel üreticileri sadece yerli tarım ürünlerinden üretilen saf biyodizeldağıtımı ve satışı yapmak için yıllık en az 30 bin ton saf biyodizel satış projeksiyonu vermek koşuluyla dağıtım lisansı ve bayi lisansı alabilir.

*Dağıtım ve bayi lisanslarının teknik ve ekonomik şartları EPDK tarafından belirlenir...

Biyodizel üretmek için (kendi ihtiyacı için üretim dahil) EPDK'dan biyodizel işleme lisansı almak zorunlu. Üretimin de standartlara uygun olması gerekiyor. Söz konusu ürünler, Petrol Piyasası Kanunu ve ikincil mevzuatına uygun dağıtım şirketleri üzerinden, ulusal marker'la işaretlenilerek (yakıt biyodizeli ilaveten kırmızıya boyanarak) satılmak zorunda. Aksi haller kaçakçılık kapsamında değerlendiriliyor.

Atık bitkisel yağlardan biyodizel yapmak, EPDK'dan alınacak Biyodizel İşleme Lisansı dışında Çevre ve Orman Bakanlığı'nın Bitkisel Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliği'ne uygun olarak E.İ.E ve TÜBİTAK'tan alınacak teknik uygunluk raporlarının EPDK'ya işlenmesi sonucunda mümkün olabiliyor. Bu arada, atık yağların, Çevre Bakanlığı'ndan lisans almış bertaraf tesisleri dışındaki gerçek ve tüzel kişiler tarafından ticari amaçlarla toplanması, alınıp satılması ve bertaraf edilmesi, fuel-oil veya diğer sıvı yakıtlara karıştırılarak yakılması yasak.

Atık yağ geri kazanım tesisi kurmak isteyen gerçek ve tüzel kişiler, kuracakları tesisle ilgili her türlü plan, proje, rapor, teknik veri, açıklamalar ve diğer dokümanlarla birlikte bakanlığa başvurmak zorunda. Bu tür tesisler için yapılacak çevresel etki değerlendirmesi çalışmalarında, tesise kabul edilecek atık türleri ve elde edilen ürünler dikkate alınarak, atık yağ geri kazanım tesisinin teknolojisinin uygunluğu konusunda TÜPRAŞ Genel Müdürlüğü ile bir üniversitenin ilgili bölümünden alınacak birer teknik rapor çerçevesinde inceleme ve değerlendirme yapılıyor.

Biyoyakıtta kullanılan ürünler

Buğday, fındık, kanola, pamuk, zeytinyağı, ayçiçeği yağı, şeker pancarı, mısır, soya, aspir, jojoba, karambe, argena, su yosunu, palm ağacı, jotropha, kavak, söğüt, kızılağaç, okaliptüs, akasya...

Gökhan GÜNAYDIN / Ziraat Mühendisleri Odası Başkanı:
"5.5 MİLYON HEKTARLIK UYGUN ALAN VAR"
Türkiye'de biyoyakıt için ayrılan alanlar son derece sınırlı. Şu an fiili kullanılan kapasite 200-250 bin ton düzeyinde. Biyoyakıt dünyada ve Türkiye'de 20'den fazla üründen elde ediliyor. Eğer bu ürünler doğru seçilirse ve biyoyakıt ekme alanlarını da doğru seçerseniz, bu iş Türkiye'nin zararına değil yararınadır.

Ama siz Anadolu bitkileri yerine kanolayı, marjinal alanlar yerine de Türkiye'nin en verimli alanlarını tercih eder; hatta bunun üzerine en kötüsü kendi biyoyakıt üretiminizi bir tarafa bırakıp Avrupa'nın ya da farklı ülkelerin gereksinimi için biyoyakıt hammaddesi üretimini sözleşmeli tarzda yapmaya kalkışırsanız biyoyakıt zararlı bir gelişme olur. Türkiye'nin 2 milyon hektar terk edilmiş alanı var. Üretici bu alanları artık ekmiyor. 3.5 milyon hektar alanı da buğday nadasından dolayı bir yıl ekiliyor bir yıl ekilmiyor.

Buralar tarım ürünlerine talep doğurması ve gelir getirici özellik kazandırması açısından yenilenebilir enerji kaynağına yönelim açısından yararlıdır. Ama bu işi planlamayıp tümüyle piyasaya bırakırsanız, şundan emin olabilirsiniz ki Türkiye'nin en verimli alanları biyoyakıta tahsis edilir. Çünkü insanlar en az maliyetle çok para kazanmaya çalışırlar.

Bu da Türkiye'nin tarım sektöründeki zaten üretim planlamasındaki sorunları daha da artırır. Türkiye'de 1.6 YTL rafine çıkış fiyatı olan mazot, ÖTV ve KDV ile beraber 3.3 YTL'ye satılıyor.

Bu durum özellikle tarım sektöründe üretim maliyetlerini büyük ölçüde yükseltiyor ve Türk tarımının dünyayla rekabet edebilmesinin önündeki en önemli engellerden biri. Eğer siz düşük fiyatla, otomotiv sektörünüzü de entegre ederek, tarım ve iş makinelerinizde biyoyakıt kullanabilirseniz bu genel ekonomi açısından çok yararlı bir iş olur.