Aile Çocuğa Nasıl Davranmalı?

Çocukta ayrılık kaygısı bozukluğu olup olmadığı mutlaka bir uzman tarafından değerlendirilmelidir. Eğer; ayrılık kaygısı bozukluğu varsa ve bu nedenle okula gitmek istemiyorsa, profesyonel destek alınmalıdır.

*Bu süreçte aile, okul ve terapist işbirliği içerisinde olmalıdır.

*Aile bireyleri çocuklarda görülen problemle ilgili kendilerini veya birbirlerini suçlamamalıdır.

*Ailenin çocuk üzerindeki etkisi son derece önemlidir. Çocukların, öncelikle içinde bulundukları aile bireylerinin davranışlarını model aldıkları unutulmamalıdır.

*Aşırı koruyucu aile tutumunun çocuklarda kaygı, güvensizlik, çekingenlik ve girişken olmama gibi özellikler geliştirdiği göz önünde bulundurulmalıdır.

*Çocuğun bireysel gelişimini destekleyici yaklaşımda bulunulmalıdır. Kendi sorumluluklarını ve kararlarını alması ve seçimlerini yapması yönünde çocuk cesaretlendirilmelidir.

* Aileler, çocuklarına karşı anlayışlı ve sabırlı olmalı, duygularıyla dalga geçmemelidir.

* Çocuğun olumlu davranışları desteklenmeli ve motive edilmelidir.

*Anne babaların tutarlı ve kararlı olmaları, çocukla ilgili alınan kararlarda söz birliği içerisinde olmaları problemin aşılmasında etkilidir.

*Çocuğun okula gitmek istememesi karşısında aile net bir şekilde okula gitmesi gerektiğini söylemelidir