Ne Arda, ne Emre Belözoğlu, ne Nouma, ne de Ronaldo; ben en seksi, en yakışıklı, en en en her şey futbolcuyu buldum! Hatta onunla burun buruna geldim. Geçen salı arkadaşlarımla Longtable'daydık, biraz sohbet edip, müzik dinleyip mekanı terk etmek üzereyken olanlar oldu. Kalabalıktan kafam önde ittire kaktıra çıkmaya çalışırken, şeytan dürttü herhalde kafamı kaldırıp sağa baktım. Ve biriyle göz göze geldim. Çekik ve kısık bakan gözler, gördüğüm en güzel ten, üzerindeki beyaz tişörtün ve yeleğin belli ettiği kaslı kollar... Kası ması geçin, gördüğüm en yüksek elektriğe sahip adam karşımda ve bana bakıyor.

DUMURUM!
Tabii o öylesine etrafa bakarken, kalabalıkta burun buruna geldiği için bana bakıyor. Niye bakacak? Ya ben? Ben, dumur oluyorum, fabrika ayarlarım şaşıyor. Adamı tanımıyorum, Öyle salak salak ağzım beş karış açık çıkıyorum Longtable'dan. Kapıda bir arkadaşımı görüyorum. Sormazsam çatlarım. "Burak şu içerdeki yelekli, beyaz tişörtlü, yuvarlak kafalı, acayip şey kim?" Burak gülüyor; "Beşiktaşlı Ferrari". Ben; "Aaa o bu mu..?"

ORTALIĞI YIKIYOR
Burak devam; "Ayşe yuh! Nasıl tanımazsın, adam ortalığı yıkıp geçiyor!" Valla ortalığı bilemem ama beni yıkıp geçtiği kesin. Ki ben bu konularda burnum yere düşse eğilip almam. Allah'ın varlığına bir kere daha inandım, bir kere daha 'Allah yaratmış' dedim mi dedim. Vay be!