Küresel kriz dünyanın en büyük uçak şirketlerini fena halde sallar, hatta yok ederken, Türk Hava Yolları müthiş bir yükselişe geçti. Dünyanın ilk beşi arasına girdi.. Ara ara eleştirdik, ama gelişmeyi genelde gururla övdük..
Bayrağımızı taşıyan ve üzerinde güneş batmayan bir şirket bu.. Dünyanın bir ucunda THY'ciler uykuya dalarken, öbür ucundakiler yeni bir güne başlıyorlar.. Öylesi.. Gururumuz ondan..
Ama sanki nazar değdi. O harika Bodrum gidiş gelişinden sonra, nerdeyse fiyasko bir Adana yaşadık..
Bakın.. CIP, yolcunun rahatı için misli misli para ödediği Business Class yolculuğun logosudur.. Yani, uçaktaki ikram falan değil.. Çoğu yolcu o ikramı almaz bile..
Ben mesela hosteslerden yiyecek, içecek bir şeyler istediğimi pek hatırlamıyorum. CIP salonundan beklediğim de, temiz bir masa, rahat koltuklar ve okuyacak birkaç şey.. Esas budur.
Adana için bizi bir minibüse belediye otobüsüne doldurur gibi doldurdular.. Oturanlar kucak kucağa.. Dört kişi de ayakta duruyor.. Bir ikinci minibüsün maliyeti ne ki?.. Business yolcu sayısı belli.. Minibüsün oturma kapasitesi de..
Eee?..
Adana'da durum daha da felaket, tam bir fiyaskoydu. Adana'da CIP salonu üst katta.. Ama ne asansör var, ne de yürüyen merdiven.. İki misli para ödemenin bedeli, merdiven tırmanmak.. Dünyanın neresinde görülmüş.. Yaşlısı var, hastası var. Business tercih edip tonla ilave para vermesinin sebebi belki de bu.. Ama THY, çok para vereni cezalandırıyor.. Bu nasıl mantık..
Uçağa çağırdılar. Kapıdan aprona çıktık.. Taa bilmem nerde bir uçak işaret ettiler.. "Yürüyün" diye..
Bir defa güvenlik kurallarına aykırı.. Onlarca insanı aprona öyle salıyorsun, yürü diye..
İkincisi.. Adana o gün gölgede 31 derece.. Siz güneşte yürüyorsunuz.. Gene yaşlısı, hastası var.. Elinde çanta, valiz taşıyanı var..
Uçağa vardık. Yukarı çıktık, kan ter içinde.. "Girince serinleyeceğiz" umudu var ne de olsa.. Ama içerisi korkunç..
Efendim motoru çalıştırmamışlar henüz.. O zaman niye yolcu alıyorsun THY?.. Bu hayvan vagonu olsa, Hayvanları Koruma Dernekleri ayağa kalkar.. Hitler, Yahudileri daha insancıl taşımıştır herhalde..
Dışarda güneş 40-45 derece iken, saç içindeki fırının sıcaklığını düşünün.. Hostes eline uçağı tanıtan kartı almış, bize gösterip malum açıklamaları yapacak. Yapamıyor.. Elindeki kartı bize gösterme yerine, yelpaze diye kullanıyor. Çünkü nefes alamıyor.. Bu mudur?..
10 dakika evvel motor çalıştırıp içeriyi klimalandırsan, insana, yolcuya saygı açısından çok mu pahalı bedel ödemiş olursun?.
Uçağın kendisi dökülüyor.. İkinci değil, beşinci elden alınmış gibi.. Tuvalete girdim. Giremedim..
Çünkü içindeki malzeme dolabının kapısı ardına kadar açık ve kapanmıyor. Kilidi yalama olmuş. Bir elinizle kapağı tutacaksınız. Allah'tan iki elim var..
Hostes bölümü ile yolcu kabini arasında bir perde var. İniş ve kalkışlarda açık durmalı.. Perdeyi toplayan kuşağın çıt çıtı yalama olmuş. Kendiliğinden açılıyor ve düşüyor, açık olması gereken perde de kendiliğinden kapanıyor.. Bir acil anda, perdeye dolaşacaksınız..
Yeşilköy'e inerken, tekerlek zemine çarpar çarpmaz, tepemizdeki el bagajı bölümlerinin üçünün gene laçka olmuş kapağı "Pat" diye açıldı. Valizler sarktı. Yani biraz daha sert vurmuş olsak yere, oradan bir şey yolcunun kafasına inecek.. Ucu felce, ölüme varır, Allah göstermesin..
Peki böyle bir hurda, nasıl kontrol edilmeden sefere çıkarılır?.. Ya da kontrolü kim nasıl yapar?.. Bu uçağa "Uçabilir" imzasını kim atmış?. O imzayı atan, o işi yapmaya devam edecek mi?.
..Ve anonslar hâlâ düzelmemiş.. Hâlâ emir kipi.. "El bagajlarınızı yanınıza almayı unutmayın!.."
Baş üstüne..
"Unutmayınız" derseniz ayıp mı olur?.
İngilizcesi "Lütfen" diye başlayan rica.. Türkçesi emir!.. Vallahi teşekkür etmeliyiz belki de, "Alın ulan" demedikleri için..
