Araplar, "Petrol, bizim için cevher değil, bizi mahveden ürün" der. Çünkü petrol çıkan ülkelere, bugüne kadar demokrasi uğramadı. Enerji kaynakları üzerinde oturan halkı uyandırmak kimin işine gelir ki!
Halkı yoksul,siyasetçisi zengin Arap coğrafyasının liderleri, o yüzden hep tek adam olmayı tercih ettiler. Kişisel servetlerini büyütüp, etraflarına bakmadılar. İsyanları tetikleyen "ekonomik istikrarsızlığı" göremediler.
Oysa bu ateşi yakan küresel büyüme ivmesiydi.

***
Her şey 2006'da başladı.
Hızlı büyüyen ABD, AB ve Asya, bol bol emtia almaya başlayınca, fiyatlar uçtu. Temel ihtiyaç maddeleri ve enerji fiyatları yükseldi. Uçan fiyatlar, kuzeyde 0- 45 paraleldeki fakir ülkeleri kavurdu.
0-45 paraleller arasında kimler yok ki!..
Japonya ve Güney Avrupa bu kuşakta. Sahra üstü Afrika, Arap coğrafyası, Orta Asya'nın bütünü, Güney Amerika'nın yoksul kuzeylileri. Arada, Çin, Brezilya ve Türkiye gibi istisnalar da yer alıyor. Zengin ülkeler de var ama çoğu yoksul.
***
Onlar da yaşamak için tüketmek zorunda... Emtiaya ulaşmak için para yetiştiremez hale geldiler.
Ne zaman büyük kriz başladı, bu yoksul ülkeler derin bir 'oh' çekti.
Çünkü, 2008-2010'daki durgunluk, emtia fiyatlarını tepetaklak etti. Düşen fiyatlar, bir anda fakir ülkelerin umudu oldu..
Bu ülkeler, ekonomik krizin, tabanı çok uzun bir U dönüşüyle atlatılmasına cankurtaran simidi gibi sarıldı. Ne yazık ki dönüş, keskin V şeklinde oldu. Üstüne üstlük varlık fiyatı yeniden şişmeye başlayınca yoksullar çok endişelendi.
Umutları tamamen yok oldu.
***
Emtia fiyatları arttı, petrol de arttı...
Gelin görün ki, petrol geliri dev petrol şirketlerine ve prenslere kâr olarak gidiyor. Halk, petrol gelirinden yoksun, avucunu yalıyor. Gıda, enerji ve temel ihtiyaç maddelerindeki dayanılmaz artışın etkisiyle, yoksul ülkelerin enflasyonu gıdada yüzde 40'ları buldu. Gelişmiş ülkelerle aradaki makas iyice açıldı.
***
Gıda ve temel ihtiyaç maddelerine ulaşamayan, devletten hizmet alamayan, iş ve aş bulamayan kalabalıklar, kademe kademe siyasi taleplerini artırdı.
Stres, birikti, birikti...
Sonunda küresel iletişim mecralarının sağladığı kolaylıkla, "isyanlara" dönüştü.
Manzarayı ekonomi hazırladı...