Öyle Bir Geçer Zaman ki'nin Minik Osman'ı, haftalardır verdiği müthiş mücadeleyi kazanmış görünüyor. Osman sonunda Pamuk Prenses ve 7 Cüceler oyununda cüce olmaktan kurtulup prens rolünü kaptı.
Başrolü oynayan arkadaşı kızamık olunca; bizimki hayaline kavuştu. Ama şimdilik... Zira daha gala günü gelmedi... Neden mi 'Erken sevinmesin' diyorum? Bu işler son ana kadar belli olmaz da o yüzden... Tecrübeyle sabit hikayemi paylaşayım isterseniz:
70'li yılların başı... Bakırköy Halil Bedii Yönetken İlkokulu'nun ikinci sınıfındayım. O zamanlar okulda Yavrukurt seçilmek, bugünkü YGS'yi kazanmak gibi bir şey... Beni trampetçi olarak seçtiler. (Evde annemin teneke dikiş kutusunu ters çevirerek yaptığım soloların, bu seçimde büyük faydasını görmüştüm) Okulda resm-i geçit için haftalarca çalıştık. Beş Para Ver On Para Ver'i ve Kağızman'ı artık rüyalarımda bile çalıyordum.
23 Nisan geçidinden bir gün önce, akşam vakti annem Yavrukurt kıyafetimi son bir kez prova etmek için beni soydu. Bir de ne görelim? Bütün vücudum kırmızı beneklerle dolu...
Evet, tam da 22 Nisan gecesi kızamık olmuştum. Bendeki hayal kırıklığını düşünebiliyor musunuz? Tutturdum tabii "İlle de törene gideceğim" diye... Pratik çözüm ise sevgili babamdan geldi...
Şimdi size 23 Nisan törenindeki manzarayı anlatıyorum: Bizim okulun Yavrukurt takımı, borular ve trampetlerle yürüyor. Peşi sıra özel bir otomobil, arka koltukta Yavrukurt kıyafetlerini kuşanmış, elindeki trampete 'pata pata' vurup önden giden arkadaşlarına eşlik etmeye çalışan; yüzü gözü kırmızı beneklerle dolu, 39 derece ateşli bendeniz...
Sevgili Osman, diyeceğim o ki, erken sevinme...
Bir de bakmışsın gala gecesi kızamık virüsü sana da bulaşmış...
Allah korusun!
