Saatleri sustur, zamanı düşünme, hatta zamansızlığa bırak kendini. Geçmişi sil aklından. Taşıyamadığını düşündüğün yüklerini sırtından indir. Anlaşma imzala hayatla. Bugüne kadar bedeninin içine hapsolmuş sınırları tattın hep ve belki de o sınırlar arasında kalmak istedin. 'Kendi sınırlarımda mutluyum' dedin kimi zaman ancak aşılmaz duvarları yıkmak için uğraştığın zamanlar da oldu. Bedenindeki hazlardan çok daha yüksek duygular var bu cihanda… Hatırlamadığın bebekliğinin ilk doğum anı gibi mesela… Yaşama hakim olduğumuz kanı deli günlerimizi de sayarsak, ortalama sen de 50, ben diyeyim 60… O da her şey yolundaysa! Hayretini gayrete çevir, bir adım daha at. Merak et. Başka, bambaşka keşiflere çık. Sınırlarını kendin çizdin, kendin yık. İnsanlık kendi içinde evrim geçirirken arkada kalma. Gözlerini kapat ve düşün. Sadece et ve kemik miyiz? Bul kendini, bul manayla anlamın kesiştiği noktadaki ruhunun değerini. Yeniden başlamaktan vazgeçip benliğini bir kırık havaya teslim mi ediyorsun? Seveceksen önce iddialarını, bileğinde altın gördüğün mesleğini, çabanı seveceksin. Önce kendi değerini belirleyecek, kimseden sana paha biçmesini beklemeyeceksin. Beklemeyeceksin ki hedeflerini, planlarını, hepsinden daha önemlisi kalbini kimsenin vicdanına emanet etmemiş olacaksın. Sınırlarının yüksekliğini sen belirlersin. Derin bir nefes al, içindeki ayaklanmayı başlat. Kelimeler yükselmesine de gerek yok içinden. Sen duy, sen bil, sen hisset…
