Geçenlerde bir haftalığına Çeşme'ye kaçtım. 'Bodrum mu, Çeşme mi daha iyi?' çekişmesine benim cevabım şimdilik Çeşme oluyor. Ama parantez açıp Hacımemiş mahallesi diye eklemem gerekiyor. Alaçatı'nın insan trafiği, sabır taşırıyor. Ara sokaklar, kalabalıktan kaçmak için kurtarıcı oluyor.
Geçtiğimiz sene Hacımemiş mahallesinin adını çok duymuştum ama gidememiştim. Bu sefer, Özge Ulusoy'un "Kapari Bahçe'deyiz, hadi gel" diye araması vesile oldu. Amalfi ve Güney Fransa'nın küçük köylerinin aşığı olarak Hacımemiş'in girişine ayağımı basar basmaz aynı tanıdık duyguyu hissettim.
NİŞANTAŞI AHALİSİ
Mavi tonlarının ağır bastığı, yeşillikler arasında minicik restoranları, kafeleri, sıra sıra eskici ve antika dükkanları, tasarım butikleriyle bambaşka bir keyif Hacımemiş. Hafta sonu olması nedeniyle kalabalık ama insanı daraltmıyor. Tüm Nişantaşı ve Bebek ahalisi burada. Paparazziler 'Belki bir ünlü yakalarım' diye cirit atıyor. Mekanlardan jazz ve chill out tınıları yükseliyor. Yemek sonrası en popüler adres, Köyün Delisi isimli bar. Keşke bu küçük sevimli beldede küçük sanat galerileri de olsaydı diye düşünürken karşıma sıra sıra galeriler de çıkıyor. Artık bir Alaçatı klasiği olan masmavi İtalyan karamel dondurmamızı yiye yiye her sokağı keşfediyoruz. Tabii huyum kurusun, iki saniyede bile insanların nasıl göründüklerini inceliyorum.
Herkes birbirinden şık ve özenli.
Fiyatlar Abdi İpekçi kafeleri ayarında ama lezzetler her kuruşu hak ediyor. Çeşme; iyice turistikleşen Alaçatı'ya karşılık bizlere alternatif olarak Hacımemiş'i sunuyor.
