Telefon şehir kodları ilk bakışta rastgele verilmiş gibi gözüküyor olsa da aslında işin aslı hiç de öyle değil. Özellikle New York ve İstanbul'un aynı alan koduna sahip olması, Ankara ve Chicago gibi şehirlerin aynı alan kodunda buluşması bir tesadüf değil. Aslında, bugün kullandığımız şehir kodları, yıllar öncesine dayanıyor. İşte detaylar…
Tüm bu sistemi tuşlu telefonlardan çok daha öncesine, kadranlı telefonların olduğu döneme dayanıyor. Yani aslında bugün kullandığımız şehir kodları, yıllar önce tuşlar değil parmak hareketleri düşünülerek belirlendi.
ASLINDA YILLAR ÖNCEYE DAYANIYORMUŞ!
Günümüzde tuşlara basmak, milisaniyelik bir iş olsa da eski sistemin kullanıldığı zaman durum çok daha farklıydı.
Kadranlı telefonlarda bir numarayı çevirmek fiziksel olarak döndürme ve bırakma süresi ile ölçülüyordu.
Örneğin, "1" tuşu neredeyse hiç zaman kaybettirmeden çevriliyorken, "9" tuşu tam dairenin sonuna kadar döndürülüp beklenmek zorundaydı.
989 gibi numaralar zaman alıyor ve santrali daha uzun meşgul ediyor olduğu gibi 212 gibi bir numara ise aksine çok daha hızlı çevrilebiliyordu.
EN HIZLI ÇEVRİLEBİLEN KOD EN YOĞUN ŞEHRE VERİLDİ
Telefon sistemleri kurulduğunda hatları en kısa sürede bağlayarak verimi artırmak amaçlanıyordu.
Bu nedenle en hızlı çevrilebilen kodlar, nüfusun ve telefon trafiğinin en yoğun olduğu şehirlere verildi.
Örneğin, İstabul'un Avrupa Yakası ve New York, 212 kodunu aldı.
Hatta ikinci sıradaki yoğun şehirler bile benzer bir mantıkla kodlandı. Ankara ve Chicago gibi şehirler 312 kodunu kullanmaya başladı.
Bakıldığında şehir kodlarının sıralaması karışık gibi geliyor olabilir. Aynı bölgedeki iki şehir arasında büyük numara farkları olabilir.
Bunun asıl nedeni, sistemin coğrafyaya göre değil, tamamen çevrilme süresine göre düzenlenmiş olmasıydı.
Yani şehir ne kadar yoğun ve merkezi ise, şehir kodu o kadar hızlı çevrilebilen bir numara oluyordu.
