Yaz başında bir mail aldım. Suç ve Ceza Film Festivali'nde beraber çalıştığımız, geçen yıl muhteşem festival tanıtım filmimizi çeken yönetmen Korhan Bozkurt'tan geliyordu. Mail, yoğun festival çalışmalarına ilişkin değildi. "Romanımı bitirdim, okur musunuz?" diyordu. Ekteki romanı açarak okumaya başladım. Öncelikle adı dikkatimi çekti. Hoşça Kal: Bir erkek vedası. Bu isim sadece iyi bir roman okuru olarak değil, bir psikiyatrist olarak bana çok ilginç gelmişti. Benimle konuşmaya gelen, danışan, aşk acısı çeken kadınların en çok sorduğu sorulardan biri, erkek arkadaşlarının niçin bağlanmaktan korktuklarıydı. Gitmelerinin, ayrılmalarının nedeninin bu olduğunu düşünüyorlardı. Düşünüyorlardı ama çoğu kez anlam veremiyorlar ve nasıl vazgeçireceklerini düşünüyorlardı. Romana başlarken "Acaba" dedim kendi kendime, "35 yaşlarında bir erkeğin yazdığı vedanın öyküsü bu soruların birazına yanıt olabilir mi?"
AYRILIKLAR DA SEVDAYA DAHİL
Sonra okudum. Romanı, düşüncelerimi de not düşerek geri yolladım. Bir süre sonra kitap tekrar bana geldi. Bazı yerler düzenlenmiş, bazı ekler yapılmış haliyle. Bir daha okudum. Şimdi kitap piyasaya çıktı. Arka kapağında, okuyup geri gönderdiğimde eklediğim kısacık notu basmışlar. Korhan Bozkurt "Dünyada yaşamış insan sayısı kadar kırık kalp var, farkındayım. Ama benim için önemli olan hep senin kalbin olacak, çünkü onu ben kırdım. Biliyorum... Özür dilerim" demiş. Özür dilemek kalanın acısını giderir mi? Arkada kalan olmak zordur. Peki gitmek o kadar kolay mı? Cemal Süreya "Ayrılıklar da sevdaya dahil" demiş. Gerçekten de sevebilmenin önemli bir parçası da ayrılabilmeyi bilmektir. Bağlılıkları terk etmek zordur ama bağımlılıklardan kopmak çok daha zordur. Birçok şeye, kişiye veda etmek zor gelir. Ama en zor ayrılıklardan biri sevgiliden, eşten, bir bağlılıktan, hatta bağımlılıktan ayrılmaktır. Gidenin de, kalanın da canının acıdığı, ne yapacağını bilemediği ayrılıklar... Kalan genellikle hazır olmaz, bir türlü gideni anlamaz. Genellikle gidenin yanıldığını düşünür, hata yaptığını, bu hatayı ona anlatması gerektiğini, geri döndürmesi gerektiğini. Çırpınır durur öfkesi ve acısıyla. Öfke ve acı yan yana geldiğinde hatalar artar, gidenin geri gelmesi için yapılan davranışlar, gidenin gitmesini haklı kılmaktan öteye geçemez çoğu kez. Kalanı daha da tüketen, koparan, yeni bir yaşama geçmesini engelleyen bir sürece döner. Hep gidenin gitme nedeni aranır. Kendini gözden geçirir insan. Kendinde yanlışlar arar. Öyle ya "Ne yapmıştır da gitmiştir?" Oysa gidenin gitme nedeni hep kendisidir. Kalanla değil, kendisi ile ilgilidir gidişi. Kalma mücadelesini de, gitme kararını da kendi için vermiştir. Kalanın işi zordur ama gitmek de hiç kolay değildir. Hele niçin gittiğini anlayabilmesi, anladığında kabullenip kalanı suçlamaktan vazgeçebilmesi, tüm bunları dile getirip söze ya da kağıda dökebilmesi zordur. Gitmek ve gitmenin bedelini ödemeye hazır olmak hiç kolay değildir.
HER GİDİŞİN BİR ÖYKÜSÜ VAR
Her sevginin, her kalışın ve her gidişin bir öyküsü var. Korhan Bozkurt giden bir adamın öyküsünü yazmış. Kitapta kalan kadının adını hatırlıyorum ama giden kahramanın adı geçiyor muydu hatırlayamıyorum. Galiba sadece bir erkeğin öyküsü. Giden, veda eden ve vedasını anlatan bir erkeğin öyküsü. Gidenlerin öyküleri bir birine benzer mi? Benzemez. Tüm giden erkekler aynıdır diye bir genelleme yapılabilir mi? Hayır! Ama Hoşca Kal, bir erkeğin vedasının öyküsü. Giderken hiç kızgınlık taşımayan, karşısındakini suçlamayan ve niçin gittiğini anlamaya çalışan bir erkeğin. Rahat okunan dili işinizi kolaylaştıracaktır. Belki sorularınızdan bazılarının yanıtını ya da en azından yanıtı nerede aramanız gerektiği bulabileceksiniz. Bozkurt'un yazdığı Hoşça Kal, Artemis Yayınları'ndan çıkmış. Okuduktan sonra bana yazarsanız belki bu konuya devam eder, gitmek mi zor kalmak mı zor sorusuna birlikte yanıt ararız.
