Hiçbir şey yemiyor, yemek yedirmek bir eziyet. Yediklerini çıkarıyor, lokmaları ağzında tutuyor, yutmuyor. Üç gün aç bıraksan yemek istemez" gibi yakınmalarla getirilen ve "iştahsız" denilen çocuğun aileyle birlikte değerlendirilmesi gerekir. Çünkü, yemek yeme ve yedirme ilişkisindeki sorunlar çocuklara yansır. Bu yansıma çocuğun yemeğe direnmesi, yemek yemeyi istememesi şeklinde ortaya çıkar. Bunu en önemli nedenlerinden biri, çocuğun aç ya da tok olmasına, bu anlamada gösterdiği belirtilere önem verilmeden beslenmeye çalışılmasıdır. Çocuk açlık ve tokluğu hissetmeyeceği gibi, yemek yemenin anlamını ve sorumluluğunu kavrayamayacaktır. Çocuğa uygun besinlerin seçilmemesi, isteği dışında aşırı beslenmeye çalışılması diğer sorunlardır. Aşırı titiz, temiz annelerin yemek yedirme süreçleri çocuğun gerginliğini artırır. Annenin de gergin olduğu durumlarda, yemek zamanı çocuk gergin ve öfkeli olacak, bu da iştahını etkilecektir. Beslenmede çocuğun kontrolü olmaması, devamlı başkası tarafından beslenmesi, kendinin beslenmesine izin verilmemesi yemek kavramının gelişimini engelleyeceği gibi, çocuğun kontrolünü yitirdiği hissine kapılmasına yol açar. Çocuğa ilişkin bu olaylar, yemek yeme ilişkisinin zorlanmasına neden olur. Bu durumda çözümün ilk adımı, çocuğunuzun sağlıklı olduğunu ve sorunun sizin tutumunuzdan kaynaklandığını kabul etmektir. Sizin kaygınız arttıkça, sorun artacaktır. Zorlayarak ya da oyalayarak (oyun, TV vb.) yemek yedirmekten vazgeçmek zor gelebilir. Çünkü siz bu şekilde yedirmezseniz, çocuğun aç kalacağını sanırsınız. Oysa, çocuğun sevdiği şeylerden oluşan mönülerin hazırlanması, aralarda atıştırmaların sınırlandırılması, yemek zamanlarının belirlenmesi çocuğun açlık ve tokluk hissiyle birlikte, yemek zevkini öğrenmesini de sağlayacaktır. Bazen sadece kaşığı, çatalı ona teslim etmeye cesaret etmek, iştahlı bir çocuğa sahip olamanızı sağlayabilir.