Çocuğumun satın aldırma hastalığı var. Ne görse istiyor. Çoğu kez bir tane yetmiyor. Artık onunla markete gidemez, çarşıya çıkamaz olduk. "Almayacağız" dediğimizde ağlamaya, kendini yerlere atmaya başlıyor. Rezil oluyoruz. Mecbur kalıp alıyoruz. Alır almaz yeni bir şey istemeye başlıyor. Annelerinin elinden tutup sessizce gezen çocuklara inanın imreniyorum. Onu bu huyundan nasıl vazgeçirebiliriz? Aslında buna hastalık denemez. Çocuklar deneyimleriyle, anne babaların zayıf yönlerini çabuk fark ederler. Eğer ağladıklarında, kendilerine zarar verdiklerinde ailelerinin isteklerini yaptığını fark ederlerse bunu kullanırlar. Bir süre kazançlı gibi görünseler de, bu onları doyumsuz, sınırsız ve ne yapacağını bilmez hale getirir. Bir şey istediği zaman, eğer olabilecek ve uygun gördüğünüz bir şeyse sizin yapacağınızı, yoksa hayır diyeceğinizi öğrenmeli. Bunu ancak kararlı ve tutarlı davranarak sağlayabilirsiniz. Kalabalık yerlerde ve misafir yanında çekinmeyin. Sizin çekindiğinizi fark ederse, vazgeçmez. Utanmanız gerekmez. Herkesin çocuğu var ve sizi anlayacaklardır. Önemli olan çocuğun ağlayarak isteğine kavuşamayacağını, isteklerini farklı belirtmesi ve siz "olmaz" dediğinizde vazgeçmesi gerektiğini öğrenmesidir.