Jak İhmalyan: Sürgünde Bir Ressam
Jak İhmalyan (30 Temmuz 1922 - 1 Nisan 1978) İstanbul'da doğdu. Babası Konyalı, annesi Kayserili idi. Çok küçük yaşlarda resim yapmaya başladı.
Resmin çok ciddi bir iş olduğunu ilk kez Abidin Dino'dan öğrendi. Dino'yla ilk resim çalışması 1936'da başladı.
1942'de İDGSA Resim Bölümü Bedri Rahmi atölyesinde okudu. Akademi'de birinci sınıfı sınavla atladı.
1939'de TKP'ye girdi. 1944'te yeraltı faaliyetlerinden dolayı tevkif edildi. Tutukluluğu yaklaşık üç yıl sürdü.
Ermeni komünist genç bir ressam olarak 1940'ların Türkiyesinde kendisine hayat hakkı tanınmayınca yurtdışına çıkmak zorunda kaldı.
Olağanüstü duygulu, tertemiz iç dünyasını yansıtan tablolarıyla tanındı.
1949'da pasaport almadan Suriye yoluyla Beyrut'a gidip yerleşti.
Orada bazı okullarda resim öğretmenliği yaptı. Bir ara, Beyrut Havaalanı için, Fransız ressamı Simon Baltax ile birlikte, Halkların Dostluğu konulu bir pano yaptı.
1956'da Polonya'ya geçerek Varşova Radyo Komitesinde sonra çizgi filmler stüdyosunda çalıştı.
Nâzım Hikmet'in Güneşi içenlerin Türküsü adlı kitabının Leh dilindeki çevirisini resimledi. Jak, Moskova güdümlü Türkiye Komünist Partisi'nin unsurlarından olması hasebiyle partidaşı Şair Nazım Hikmet'in yakın dostları arasındaydı.
1961'de Sovyetler Birliği'ne geçti. 1963'te Moskova Devlet Üniversitesi Doğu Dilleri Enstitüsü Türkoloji bölümünde öğretim üyeliğine atandı.
Türkçe öğretmenliğinin yanında, aynı zaman resimle de uğraştı. 1968-1978 arasında çeşitli sergiler düzenledi. 1974'te Sovyet Ressamlar Birliği'nde üye oldu. 1 Nisan 1978'de Moskova'da öldü,
1961'de Sovyetler Birliği'ne geçti. 1963'te Moskova Devlet Üniversitesi Doğu Dilleri Enstitüsü Türkoloji bölümünde öğretim üyeliğine atandı.
Yakın arkadaşı Nâzım Hikmet, şiir kitabını resimleyen İhmalyanın sanatına olan hayranlığını "Bir gün öyle şiirler yazacağım ki, senin resimlerine layık olsun" sözleriyle ifade eder.
