Görev yaptığı Şehit Ersin Öztürk İlkokulu'nda 2024-2025 eğitim ve öğretim yılının ilk gününde röntgen sonuçlarının açıklanmasıyla lenf kanserine yakalandığını öğrenen bir çocuk annesi 34 yaşındaki Çatal, tedavi sürecinde mesleğine ara vermek zorunda kaldı.
Tedavinin yanı sıra ailesi ve öğrencilerinin moral, motivasyonuyla hastalığı yenen Çatal, bir sene aradan sonra 2025-2026 eğitim ve öğretim yılının başında çok sevdiği mesleğine döndü.
Tedavi sürecinde öğrencilerinin kendisi için hazırladığı "Zümrüd-ü Anka" isimli kitapta, "Bir mucizeye ihtiyacınız yok aslında. Bir mucize olduğunuzu hatırlamaya ihtiyacınız var." sözünü kanseri yenerek gerçekleştiren Çatal, hem sağlığına hem de öğrencilerine yeniden kavuşmanın mutluluğunu yaşıyor.
Sınıf öğretmeni Mehtap Çatal, geçen yıl ikinci sınıfa geçen öğrencileriyle ders başı yaptığı okulun ilk gününde kanser olduğunu öğrendiğini, ağlayarak öğrencileriyle vedalaşmak zorunda kaldığını söyledi.
Tedaviyle hastalığı atlatıp bu yıl okuluna döndüğünü ifade eden Çatal, öğrencilerini mezun ettikten sonra yeni öğrencilere faydalı olmayı dilediğini belirtti.
"BENİM MUTLU OLDUĞUM YER OKUL"
Mesleğine yeniden dönmenin kendisine iyi geldiğini vurgulayan Çatal, "Doktorum, 'çalışabilirsin, nerede mutluysan' dedi. Benim mutlu olduğum yer okul. O yüzden mesleğime geri dönmek istedim. Ben ilk gün perukla geldim, istedim ki çocuklar üzülmesin. Öğretmenlerinin saçını kısa görmesinler. Onlar sanki ailelerinden biriymişim gibi bana koştular, bana sarıldılar. Öğrencilerim benim için hayata bağlanma sebeplerinden bir tanesi. Onların kalplerinde büyük bir yer edindiğimi düşünüyorum." diye konuştu.
- "Çocukların gelip sarılışı, ağlayışı hayata tutunmamı sağladı"
Hastalıkla mücadele ettiği geçen yılın 24 Kasım Öğretmenler Günü'nde öğrenci ve velilerin bir sürpriz yaparak evinin önüne geldiklerini ve gününü kutladıklarını anımsatan Çatal, şunları kaydetti:
"O gün kendimi yatağa bağlı bir insanmış gibi hissederken şu an tekrar özgürlüğüme ve öğrencilerime kavuşmuş hissediyorum. Saçlarım dökülmüştü, saçlarım çıktı. Hayata tekrar bağlanıyorum. Hani doğrudan hayata tutunmak için bazı sebepler ararsın ya aslında o 24 Kasım'da yaşattıkları ve geldiğimde yaşattıkları, umut vaatleri beni hayata tekrar döndürdü. Öğrencilerim benim için çok kıymetli. Onların umut olması, ailemin aynı şekilde moral vermesi benim hayata tekrar tutunmamı sağladı. Ben o 24 Kasım'da ciddi anlamda kötüydüm, kilom 10-15 kilo eksikti. Çocukların bana gelip sarılışı, ağlayışı benim hayata tutunmamı sağladı. Demek ki 'bana ihtiyaçları var' dedim. Kanser sürecinde sadece görüntü olarak değil sürekli telefonla olsun, mesajlarla olsun, mektuplarla olsun, şarkılarla beni yalnız bırakmadılar. Bana mesajlar yağdırdılar, yeri geldi balkonumdan, penceremden bana bakmaya çalıştılar. Öyle bir zamandı, şu an Allah'a çok şükür. Demek ki her şeyde bir umut varmış."
Çatal, pandemi döneminde öğrendiği yan flütü zaman zaman derslerde çalarak öğrencileriyle eğlenceli vakit geçirdiğini sözlerine ekledi.
"ÖĞRETMENİM HASTA OLUNCA KALBİMDE BİR BOŞLUK OLUŞTU"
Öğrencilerden İrem Asya Kurt ise öğretmeninin kanser olduğunu öğrendiği gün eve gidip birkaç saat ağladığını söyledi.
Öğretmenini uzun süre görememenin kendisini çok üzdüğünü anlatan Kurt, "Öğretmenim hasta olunca kalbimde bir boşluk oluştu. Öğretmenimi çok seviyorum, iyi ki var. Yeni hali de çok güzel, eski hali de çok güzel. Güzel olan insan hiç değişmez, değişirse de güzelliği kalır." dedi.
Kürşat Eymen Bahçeci de öğretmeninin kanser olduğunu öğrendiğinde çok üzüldüğünü ve hastalandığını dile getirdi.
Bu eğitim ve öğretim yılında öğretmenine kavuşmanın mutluluğunu yaşadığını belirten Bahçeci, "Öğretmenime mesajlar attım, ona destek verdim. Öğretmenimiz gidince hepimiz çok üzüldük. Geçen yıl Öğretmenler Günü'nde evinin önüne gidip ona gösteri yaptık. Öğretmenim iyi ki var, onu çok seviyorum." ifadelerini kullandı.
