Deniz Baykal 1970'li yıllarda Ecevit ile birlikte siyaset yapıyordu. Biz de sempati duyuyor, onu geleceğin CHP Başkanı olarak görüyorduk.
Derken 12 Eylül 1980 darbesi oldu. Sivil siyaset rafa kaldırıldı. Yaştı kuruydu demeden binlerce insan hapishanelere tıkıldı. Hak hukuk tanımayan bir anayasa yürürlüğe girdi.
İşte o ortamda Ecevit'in, Demirel'in en küçük bir sözünü dahi merakla, hatta 'iştahla' okurduk. Çünkü yasaklı olmalarına rağmen topluma umut verip insanları heyecanlandırmasını bilirlerdi.
O günlerde Milliyet gazetesinde Baykal ile bir röportaj yapıldı. Yanılmıyorsam konuşan Özcan Ercan'dı.
Ve inanın:
Tam sayfa röportajda Baykal dişe dokunur tek laf etmiyordu. Tek bir laf! Söylediklerinin tamamı yuvarlak, sıradan, külüstür şeylerdi.
Röportajı okuduğumda, zamanımızın gençlik argosuyla, "Oha filan olmuştum." İşte o günden beri bir siyasetçi olarak Baykal'ı sevmem. O da maalesef bu yargıyı değiştirecek bir şey yapmadı. Hiçbir şey!