Reha Muhtar'ın 'yaş ve öğrenme' listesindeki bir noktayı daha ele alalım: Bir insan 45 yaşına geldiğinde, kişinin en büyük ihtiyacının takdir edilmek olduğunu öğrenirmiş.
Bu doğru! Peki ama niye 45 yaşında? Ben size anlatayım... Çünkü o yaşa gelen bir erkek, karısından hep aynı şeyi işitir: "Beceriksiz adam! Ben olmasam şu dünyada kendi başına hiçbir şey yapamazsın." Çevrenize bir bakın.
Gençken, aşıkken, cicim aylarında; övdüğü, yücelttiği, yere göğe koyamadığı kocasını, yerden yere vuran orta yaşlı kadınlar göreceksiniz.
Eh bu durumda adamdaki en büyük ihtiyaç 'takdir edilme' olarak tezahür etmez de başka ne olur
Allah aşkına!?