Haber ilginç: Sabrina Varroni (34) adlı bir İtalyan kadın bundan 10 yıl önce Tunuslu bir adamla evlenmiş. Din değiştirmiş ve tesettüre girmiş. Ama ne giriş! Elinde eldiven, yüzünde kocaman bir peçe. Bırakın saçını, gözleri dahi gözükmüyor!
Sabrina'nın yaşadığı küçük Drezzo kasabasının Belediye Başkanı Christian Tolettini bu duruma çok bozuluyor. Kimlik tespiti için kadından yüzünü açmasını istiyor. Ancak Sabrina reddediyor.
Bunun üzerine
Başkan, faşizm döneminden kalma 70 yıllık bir yasayı devreye sokuyor. Sonuç: Sabrina okul ve belediye gibi kamu binalarına her girişinde 'maskeyle dolaştığı' gerekçesiyle 80 milyon lira ceza ödüyor.
Bu 'peçe' haberi bana 'www.satrancokulu.com' adlı satranç sitesinde okuduğum bir yazıyı hatırlattı.
İngiliz usta Jonathan Levitt, satranç ile zeka arasındaki ilişkiyi incelemiş. Hakkı Sayın'ın Türkçe'ye çevirdiği makalenin bir yerinde Levitt özetle diyor ki: "Matematikçiler dolaysız, düz çözümler arar. Satranç ustaları ise herhangi bir şeyin içindeki hileleri ve kestirme yolları bulmada daha iyidir."
Buraya kadar bir tuhaflık yok. Ardından şöyle diyor Levitt:
"Peçeyi kaldırmak isteyen bir Türk reformcunun hikayesi anlatılır. Peçeyi doğrudan yasaklamak yerine, fahişelere peçe takma zorunluluğu getirmiş. Onun bu yaklaşımı, matematikçiden ziyade satranççıya benziyor."
Soru 1: Siz hiç böyle bir hikaye duydunuz mu? Ben çıkaramadım.
Soru 2: Levitt'in yazısını okuyan İtalyan Başkan, acaba böyle dolaylı bir yol izlemeye kalkışıp kasabadaki fahişelere peçe zorunluluğu getirir mi?