Öteki yazıda 'onur' kelimesi geçince aklıma geldi. Daha önce başkalarından da işitmiştim. Son olarak GK Başkanı Org. İlker Başbuğ'dan duydum: ' Şeref' ve 'onur', sanki farklı anlamlara sahip kelimelermiş gibi geçti söylevinde.
"Askerin ve üniformasının şeref ve onurundan..." söz etti Başbuğ. Bir başka yerde de "PKK ile mücadele edenlerin şerefi, onuru ve morali..." ile oynanmasına karşı çıktı.
Halbuki bunlar aynı kelimeler. 'Şeref', Osmanlı'dan geliyor. 'Onur' sonradan ortaya atıldı ama yaygınlaştı.
Şerefi milliyetçiler, onuru ise ulusalcılar tercih eder genellikle.
Bu iki kelimenin son zamanlarda aynı anda cümlede içinde kullanılır olması, bana ' mesela, örneğin' diyenleri hatırlattı.
Hoş, şimdilerde azaldı "mesela, örneğin" diyenler. (Medyada epey dalga geçildiği için olsa gerek.)
Karikatürcü Tan Oral'ın da dikkatini çekmiş bu durum. TV'den yükselen lafları hayretle dinleyen bir adamı çizmiş:
"Önem çok önemlidir, güven itimada tabidir, sorumluluk mesuliyet gerektirir, fedakarlık özverili olur, ahlaklı olmak etiktir, onurlu insan şereflidir." (Taraf, 18 Nisan)
Tan Bey ' faaliyet etkinlikleri'ni unutmuş.