Dün eski bakanlardan, tecrübeli siyasetçi Bülent Akarcalı'nın önerisine değinmiştim. Bülent Bey, özetle, "Kuvvetler ayrılığı ilkesini hakkıyla uygulamamız için, Yasama ile Yürütmeyi de net biçimde birbirinden ayırmamız gerekir. Örneğin, bakanların, Meclis'te oy hakkı olmamalı" diyordu.
Ben de bu uygulamanın ilke olarak çok doğru olduğunu, ancak hükümeti kuran partinin oy sayısını düşüreceğini belirttim. Yani fikir güzeldi de...
Uygulamada sorunlar çıkmayacak mıydı?
Norveç'ten yazan okurumuz İsmet Kaga, bu sorunun orada nasıl çözüldüğünü anlatan bir mail göndermiş. Şöyle diyor:
"Bugünkü yazınızı okudum. Milletvekili seçilip bakan olacakların milletvekillikleriyle ilgili...Yasama ve Yürütmenin birbirinden ayrı olması anlamında en doğru olanı budur. Çözüm vardır ve kolaydır.
İşte Norvec örneği: Bakan olan milletvekili, bakan olduğu sürece milletvekilliği görevinden izinli sayılır. O milletvekilinin yerine aynı listede olup seçilememiş en yakın aday geçici olarak milletvekili olur. Bunlar aynı zamanda uzun süreli hastalıklarda da geçerlidir. Bakanlık görevi biten milletvekili görevine geri döner. Bunun yararları sadece Yasama- Yürütme ile sınırlı kalmaz. Bu durum aynı zamanda 20'den fazla milletvekili olabilecek durumdaki politikacının tecrübe edinmelerini de sağlar. Bu arada bu insanlar, hayatlarında- mesleklerinde mağdur duruma düşmemeleri için milletvekili olacaklarsa (geçici dahi olsa) bulundukları görevden (resmi veya özel sektör fark etmez) izinli sayılırlar. Siyasi görevleri bittiğinde de işlerine geri dönerler. Olayın ayrıntısı çok. Lafı uzatmayalım. Velhasıl çözüm vardır ama bu alanda ufak bir reform yapmak gerekir."
İsmet Kaga'ya çok teşekkürler. Biz Batı ülkelerindeki uygulamaları ya olduğu gibi taklit ediyoruz... Veya bir yasak koymaya kalkıştığımızda, işimize geleni alıp, "Bakın onlarda da yasak" diyerek oportünizm yapıyoruz. İkisi de bence yanlış.