Biz büyüdük ve kirlendi dünya!.." diyor ozan. Yalan değil... Büyüdükçe kirlendik, kirlendikçe kirlettik... Üstelik sadece kendi "büyük dünyamızı" kirletmekle kalmadık, küçümen dünyalara da kir bulaştırdık. Bizler birer acı patlıcan olmuştuk nasılsa. Bizi kırağı çalmazdı. Ama yeni çatlayan tohumlar, sürgün veren filizler savunmasız sabilerin ikliminde kırağıdan da öte don mevsimleri gibi kırdı, geçirdi, çaldı onları... Onlar yaşam arenasının en saf, en lekesiz, ak pak konuklarıydı. Süt beyazı duygular, masumluklar, sahicilikler içindeydiler. Her şeyi, her rengi kirletirken onları da kattık-attık sanal zift kuyularımıza. Şimdi aşağıyı okuyun ve bakın bakalım ne olmuş ne bitmiş, biz büyüdükçe...