"Eskiden böyle değildik" lafı var ya...
Beyazların pek sevdiği nostaljik hayıflanma hani!
Aslında ne anlama geldiğini bal gibi biliyoruz, değil mi?
Mesela...
"Üç beş ilkokul ezberiyle kültürlü insan havası atıyorduk, aileden Avrupa görmüş tek kişi bile medeni ve seçkin sayılmamıza yetiyordu, Fatiha'nın anlamını bilmiyorduk ama uzak dedemizin şeyh olmasıyla övünüyorduk, ne güzel günlerdi" anlamına geliyor.
Veya...
"Kürtler'i yok sayıyor, çocuklarımızı savaştan uzak tutuyor, keyfimize bakıyorduk; bu sorunu başımıza dert ettiniz!" diye bozuk atmanın cilalı ifadesi oluyor.
Bazen de...
"Kemalist rejimin halkın büyük bir bölümü üzerinde ciddi baskıları olduğunu hiç düşünmemiştik, düşünmeyi de istemiyoruz" türünden nevrotik bir tepkiye tekabül ediyor.
Böyle çoluk çocuğu kandırmaya çalışıyorlar ama nafile!

***
Fakat şu sıralarda ben de bur türden bir nostalji rüzgârına kapıldım gidiyorum.
Çünkü kendine "sosyalist sol" diyenlerin halleriyle eski sosyalistleri kıyaslayınca yaşadığım hayal kırıklığı bana bunu söyletiyor.
Evet! Sol eskiden de ideolojik bakımdan seçkinci ve benmerkezciydi.
Kendi teorik sorunları ve hizip kavgalarıyla meşgul olmaktan halkın durumuna dönüp bakmaya; sokaktaki insanı tanımaya fırsat bulamazdı.
Fakat eski sosyalistler hiçbir zaman şimdikiler gibi halkın duygu ve düşünce dünyasından uzak olmadılar.
Hiçbir zaman halkın kader, ecel ve irade hakkındaki kanaatlerini gazetelerinin birinci sayfasından alay konusu yapacak kadar kendilerini kaybetmediler.
Hiçbir zaman halkın kılık kıyafeti hakkında nefret dili kullanmadılar.
Hiçbir zaman (mesela Hüseyin Aygün gibi) Ortadoğu halklarını aşağılamadılar; tam tersine, o halkların davalarına sahip çıktılar.
Kayda geçsin, istedim.
Vallahi eskiden böyle değillerdi!
Eskiler o yüzden iyi kötü bir gelenek oluşturabildiler. Bugünkülerin ise değil bir geleneği, sınırlı bir siyasi gelecekleri bile olmayacak.
Bu kadar seçkinci, statükocu, nefret kumkuması bir sol mu olurmuş!