Pazar notları :

Bütün kadınlar annedir! Evet! Çocukları olmayanlar da... Çünkü kimi sevseler, onları bir daha dünyaya getirirler.

***
Çok küçüktüm. Okul öncesi çağım. Yine de bugün gibi hatırlıyorum: Annem elimizden tutar, sık sık Emir Sultan mezarlığına götürürdü. Bir parka gezmeye gider gibi... Ablam "neden buraya geliyoruz?" diye sormuş bir gün. Annem "çünkü ölüler sözleriyle bizi incitip üzmezler" demiş.
***
Hep hayat ırmağının kıyısında öylece durmak istemiş fakat usulca suya bırakılmış narin bir tekne... Annem.

***

Hırsın, hıncın, hasedin... Bu kadar çok arzunun ve bu kadar yaygın doyumsuzluğun... Çekişmenin, itişmenin, didişmenin... Ve daha birçok şeyin varlığına bir türlü akıl erdirememek... Annem.

***

Melankoli iyidir, hatta iyiliktir!.. Bunu annemden biliyorum. Sanırım, Julia Kristeva haklı: bazen birbiriyle bağdaşmakta zorlanabilecek şeyleri (kadınlık ve annelik) bağdaştırmanın en iyi yolu melankoliden geçiyor. Dünyayı ve kendini hüzünlü bir şefkatle kucaklamıyorsan yolun hep kavga, gürültü ve can sıkıntısına çıkıyor.
***
Çoğu insan melankoliyle depresyonu birbirine karıştırır. Melankoli varlığın harcının "hem hayat, hem de ölüm" olduğunu bilmektendir. Depresyon ise "ya hayat ya ölüm" der! Kristeva ve takipçisi psikanalistler "melankoli kadındır" derken bu farkın altını çiziyordu. Çünkü anneler dünyaya getirdikleri çocuklarına aynı zamanda ölüme doğurduklarını bilirler. Canlı dediğimiz nedir ki, bir ölümlü nihayetinde! İşte bu bilgiden kaynaklanan derin keder anneleri altan alta bilgeleştirir... Fakat artık böyle mi? Melankoli annelerin dünyasından çekilip yerini depresyondan mustarip kadınlara bırakıyor. Hırsla hayatı yakalamaya çalışırken işe ölümü kovalamaya kalkışmakla başlayan kadınlar... Nasıl umarsız ve "erkek işi" bir aldanış aslında!
***
Edip Cansever'in o dizesini çok severim: "Beni bir sardunya büyüttü belki de." Sanırım beni de...

***

Edip Cansever dedim de... Şu dizeleri okumanın da tam zamanı değil mi? ""Ne güzel ıslanıyor ilkyaz/Ne güzel ne güzel ne güzel/Denize zorla sokulmuş/Ağlamaklı bir çocuk gibi."