Çetin Altan hep "Türk'ün Türk'e propagandası" ile alay eder ya.
The Wall Street Journal'de, Hugh Pope'un "Türkiye Bir Evet'i Hak Ediyor" başlıklı makalesi, gerçekten Türk'ün dünyaya propagandasıydı.
Pope, Türkiye'nin üyeliğine endişe duyanlara karşı, madde madde, bu endişelerin yersizliğini anlatıyordu.
Örnekler verelim:
- Türkiye Avrupalı Değil- Bu iddia asılsız. En azından şu anda 3.5 milyon Türk AB ülkelerinde yaşıyor. Galatasaray UEFA şampiyonu oldu. Avrupa tüketicileri Türk otomobillerini, dayanıklı tüketim mallarını, tekstil ürünlerini kullanıyor. Orhan Pamuk, Dublin Edebiyat Ödülü'nü, Sertab Erener Eurovision ŞarkÖdülü'nü, yönetmen Fatih Akın Berlin Film Festivali ödülünü aldı.
- Türkiye'nin işçileri Avrupa'yı istila eder- Bu iddia yanlış. Tersine. Vize yasakları kalkarsa, Almanya'daki Türklerden bazıları geri bile döner. Türkiye'ye yatırımlar artar. İspanyol, Portekiz ve Yunanlı işçilerde böyle olmadı mı?
- Türkiye'de ordu siyasete egemen- Eğer AB yolunda aksama olmazsa, Avrupa türü sivil demokrasiye hızla ilerlenir. Türkiye, insan hakları konusunda da, kokuşmuşlukla mücadele konusunda da hızlı ve güvenilir adımlar atıyor.
Hugh Pope'un dışında da, Türk'ün dünyaya propagandasını yapan dünyalıların sayısı artmaya başladı.
Alman Başbakanı Schroeder'in açıklamaları ertesinde, AB'nin Komiser'i Verheugen de, Türkiye'nin üyeliğinin kaçınılmaz olduğunu söyleyip, son dönemde yapılan "Uyum Reformları"na övgüler yağdırdı.
Türkiye'nin AB üyeliğine karşı çıkıp, bu yolda çaba gösterenleri "Karen Fogg'un çocukları" diye niteleyenler ise, hala eski şarkıları söylüyor. Bu içerikteki "Ulusalcılık", özünde, "Türkiye geri bir ülke. Nasıl olsa bizi almazlar" söylemine takılı.
Yani bazı "Ecnebi"ler, bazı yerlilerden daha fazla "Türkçü" şu anda.