Dün "Babalar Günü"ydü. Aklıma bir "Baba" fıkrası geldi. Tıbbiyeden mezun olduktan sonra ihtisasını yapan ve eşi ile bir köye yerleşen genç doktora akşam vakti ilk hastası gelmiş. Bir doğummuş bu.
Genç doktorun eşi kocasını sabaha kadar heyecan içinde beklemiş.
Sabaha karşı yorgun, kan-ter içinde dönmüş doktor.
Eşi "Bebek kız mı, erkek mi" diye sormuş.
- Bilmiyorum. Forsepsi çok sıkıştırmışım. Bebek parçalandı, cinsiyetini anlayamadım, demiş.
Eşi dehşet içinde, "Anne ne yapıyor? herhalde perişandır" diye tepki göstermiş.
Genç doktor "Anne de kan kaybından öldü" demiş.
"Baba ne yaptı" diye bağırmış kadın.
- Forsepsi çekerken arkamda duruyordu. Dirseğim hızla çarpınca, baba da öldü, demiş.
Ertesi akşam genç doktoru bir doğuma daha çağırmışlar.
Sabaha karşı yine yorgun, ama gülümseyerek dönmüş.
Karısına müjdeyi vermiş: - Bu defa babayı kurtardık! Evet... Bütün babaların gününü kutlarım. Gecikerek de olsa!