Geçenlerde Reha Muhtar'ın gazetede canı sıkkın dolaştığını görünce üzülmüştüm. Her sabah evinin havuzunda saatlerce cıbı cıbı yapmasına rağmen kilo alması, belli ki onu üzüyordu..
Gittim yanına, elimi omzuna koydum,
- Üzülme Reha... Sana öyle bir iş vereceğim ki, hem zayıflayacaksın, hem de kendine yeni bir varlık sebebi bulup mutlu olacaksın, dedim.
Sevindi, vereceğim işin ne olduğunu sordu. Anlattım:
- Bodrum'a gideceksin. Orada tatil sitesinde bir evim var. Ama inşaatı bir türlü bitmiyor. Bodrum'a git. O inşaatın başında dur, evi oturulacak hale getir. Senin gazetecilik yanında inşaat kalfası da olabileceğini yazarım. Böylece önünde bir yeni ufuk açılır.
İki gün sonra baktım, Reha Muhtar sütununda okurlarına Bodrum'a gideceğini açıklayan bir yazı yazmış.
- Hazır ol Bodrum... Geliyorum, falan demiş.
Oysa tüm Bodrum'a değil, sadece bizim sitenin inşaatını bitiremeyen müteahhide yazması gerekirdi yazısını.
Baktım dün, inşaat hakkındaki ilk raporunu sütunu aracılığı ile gönderdi." Türkiye 2014'te AB'ye girerken bu inşaat belki biter" demiş raporunda.
Bu satırları okuyunca üzüldüm. Şimdi ona hitap ediyorum.
- Reha'cığım, ben seni Bodrum'a, "Bu inşaat bitmez" diyesin diye göndermedim. Gece gündüz çalış, inşaatı bitir diye gönderdim. Öyle plajları gezip, votka fiyatları konusunda bilimsel analizler yapmaya kalkışacağına, benim inşaatın başında dur ve bitir bu işi. Seni neden Bodrum'a gönderdiğimi unutma. Herhalde mayo giyip, Hülya Avşar'la vücut güzelliği yarışmasına girecek durumun yok. Ama inşaatta çalışırsan, kilo verip bu tür yarışmalara katılma imkânına da kavuşursun. Bir daha Divan Palmira'nın, Ship A Hoy'un civarında elalemin votkalarının hesabını yaparken görmeyeyim seni.
Bakalım bu mesajım etkili olacak mı?
