Bugünlerde sık sık teşekkür etmem gerekiyor.
Bugün de Fehmi Koru'ya veya Taha Kıvanç'a teşekkür etmeliyim.
27 Mayıs darbesi döneminde gazetecilerin meslektaşlarına yaptıklarına örnek olarak Ecvet Güresin'e ve Yılmaz Çetiner'e yapılanları örnek göstermiştim.
Bu yazıma Hürriyet başyazarı Oktay Ekşi'nin şu satırlarla tepki gösterdiğini gözden kaçırmışım:
"Ben Güresin ve Çetiner'e, Ankara Gazeteciler Cemiyeti'nde hiçbir haksızlık yapılmadığını söylüyorum. Mehmet Barlas'ı ağzında lafı gevelememeye, dedikoduları değil, bildiğini ortaya koyarak açık konuşmaya davet ediyorum."
Ekşi'nin bu yazısını okumuş olsaydım, Yılmaz Çetiner'in anılarının yer aldığı "Nefes Nefese Bir Ömür" kitabından alıntılar yaparak cevap verecektim.
Bunu Taha Kıvanç Yeni Şafak'taki köşesinde benim yerime yapmış.
Gerçekten de rahmetli arkadaşım sevgili Yılmaz Çetiner, 27 Mayıs öncesinde Demokrat Partili gazetelerde çalışan gazetecilerin "Kuyruklar" benzeri laf atmalar arasında Ankara Gazeteciler Cemiyeti'nden nasıl ihraç edildiklerini anlatır.
Yıllar sonra da Oktay Ekşi ona, "Bazı arkadaşlar senin Kurucu Meclis'e gireceğini düşünüp, seni yıpratmak istemişler" diyerek Çetiner'in yanağından öper.
Evet... Hem benden önce davranan Fehmi Koru'ya teşekkür ediyorum, hem de lafı gevelemeden olayı yeniden Oktay Ekşi'ye hatırlatıyorum.
