İki takım da mükemmele yakın bir taktik mücadele verdiler. Fenerbahçe sezonun belki de en akılcı, en duru futbolunu oynuyordu. Defans ve orta saha birlikte hareket edip yardımlaşmayı üst düzeye çıkarttılar. Böylece oyunun kontrolü, maçın büyük bölümünde Fenerbahçe'nin elinde kaldı. Erdoğan Arıca tek forvetle oynayıp 5'li orta saha bloğuyla müthiş bir pres üretti. İlk yarıda 6. dakikada Selçuk, 22'de Nobre ve 32'de Celil'in girişimleri dışında maçı izleyenleri heyecanlandıran pozisyon yoktu. İkinci yarıda Samsun kendi sahasında kalıyor, F.Bahçe kalabalık içinde oyun kuramıyordu. Üst üste atılan kornerlerin oluşturduğu karamboller dışında van Hooijdonk'un ikisi direkte patlayan 4 nefis plasesi vardı. Ama gol bir türlü gelmiyordu. Maç uzatmalara giderken Erdoğan Arıca, daha ofansif düşüncede takımını sahaya çıkardı. Fenerbahçe kendi sahasında maksimum konsantrasyon ve yardımlaşma ile oynayarak risk almamayı tercih etti. İlk uzatma devresinin uzatmalarında Luciano'nun aşırttığı topu Tuncay sürükleyip Shorunmu'nun yanından filelere bırakınca 19 Mayıs Stadı az sayıda Fenerbahçeli'nin sevinç çığlıklarıyla yankılandı.
Küfürleri duymadı
Hakem Metin Tokat maçı mükemmele yakın yönetti. Ancak ne sahaya atılan maddeler için ne de kendisine ve Fenerbahçeli futbolculara edilen küfürler için anonsu tercih etmedi. Seyirciyi tahrik etmeye çalışan Cesar'a gösterdiği sarı kart da oyunu kontrol altında tuttuğunun bir göstergesiydi.